Monthly Archives Listopad 2015

Aby dany wydatek mógł stanowić koszt uzyskania przychodów musi być związany z prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą. NSA w swoim orzecznictwie wielokrotnie podkreślał, że podatnik ma możliwość odliczenia od przychodów kosztów ich uzyskania pod warunkiem, że mają one bezpośredni związek1 z prowadzoną działalnością gospodarczą, a ich poniesienie ma, bądź może mieć, wpływ na wielkość osiągniętego przychodu (wyrok NSA z 2.8.1995 r., III SA 502/94, ONSA W orzecznictwie i piśmiennictwie ugruntowało się pojęcie bezpośredniego związku kosztu z prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą. Nie może być onojednak utożsamiane z charakterem wydatku uznawanego za koszt uzyskania przychodu (charakterem jego powiązania z przychodem), który to charakter może być zarówno bezpośredni jak i pośredni. Kosztami o charakterze bezpośrednim są wszelkie koszty związane z wytworzeniem wyrobów lub usług, natomiast kosztami o charakterze pośrednim są koszty ogólnego zarządu, np. świadczenia na rzecz pracowników administracyjnych i pionu zarządzającego, koszty podróży służbowych, koszty łączności, biurowe, reprezentacji i reklamy, podatki i ubezpieczenia (za wyjątkiem ubezpieczeń dotyczących działalności podstawowej i pomocniczej), koszty utrzymania obiektów o charakterze administracyjnym, służby ochrony mienia, służbowych samochodów osobowych.

Przepis ust. 3 zawiera delegację dla MinFin, zezwalającą mu na wprowa- 10 dzenie obowiązku dokonywania spisu z natury niektórych towarów w przypadku zmiany ich ceny. W wykonaniu tej delegacji MinFin wydał rozporządzenie z 18.9.1997 r. w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz.U. Nr 116, poz. 747). Rozporządzenie to nie zawiera jednak żadnych regulacji dotyczących kwestii sporządzania spisu z natury, niemniej jednak uchyliło poprzednio obowiązujące rozp. MinFin z 3.4.1992 r. w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz.U. Nr 32, poz. 139 i Nr 78, poz. 396).

– 1. Dochodem (przychodem) z udziału w zyskach osób prawnych, z zastrzeżeniem art. 12 ust. 1 pkt 4a i 4b, jest dochód (przychód) faktycznie uzyskany z tego udziału (akcji), w tym także:

Kwoty otrzymanych lub zwró- 34 conych pożyczek (kredytów) nie stanowią przychodu podatkowego. Przy- chodem są natomiast skapitalizowane odsetki od tych pożyczek lub kredytów. Do przychodów nie zalicza się również kwot naliczonych, lecz nieotrzymanych odsetek od należności, w szczególności od udzielonych przez podatnika pożyczek i kredytów. Podatnik uzyskuje przychód podatkowy dopiero w momencie faktycznego otrzymania odsetek. Przy ustalaniu przychodu z odsetek obowiązuje bowiem zasada kasowa, wszelkie zmiany w wysokości opodatkowania, terminu i warunków płatności odsetek, uzgodnione przez strony w okresie przed dniem płatności odsetek, nie powodują żadnych konsekwencji podatkowych. W piśmie z 13.1.1999 r. (PB 3/5912-722-604/HS/98, Biul.Skarb. 1999/1/11), MF wypowiada się na ten temat w następujący sposób:

Zgodnie z art. 180 § 1 OrdPU, jako dowód należy dopuścić wszystko, co może przyczynić się do wyjaśnienia sprawy, a nie jest sprzeczne z prawem. W szczególności dowodem mogą być księgi podatkowe oraz inne dokumenty, zeznania świadków, opinie biegłych oraz materiały i informacje zebrane w wyniku oględzin. Dowodami w postępowaniu podatkowym są również m.in. deklaracje, które zgodnie z przepisami prawa podatkowego, zostały złożone przez podatnika oraz inne dokumenty zgromadzone w toku przeprowadzania czynności sprawdzających lub kontroli podatkowej.

Zgodnie z art. 12 ust. 4 pkt 6, do przychodów nie zalicza się zwróconych, umorzonych lub zaniechanych podatków i opłat stanowiących dochody budżetu państwa albo budżetów jednostek samorządu terytorialnego, niezaliczonych do kosztów uzyskania przychodów.

Zgodnie z art. 93 i 93a OrdPU, osoba prawna zawiązana (powstała) m.in. 5 w wyniku przekształcenia innej osoby prawnej lub połączenia się osób prawnych wstępuje we wszelkie, przewidziane w przepisach prawa podatkowego, prawa i obowiązki przekształconej osoby prawnej albo każdej z łączących się osób prawnych.

Przepisy te mają stanowić zachętę dla banków do włączenia się w restrukturyzację przedsiębiorstw i obejmowanie ich udziałów (akcji) z zamian za wierzytelności. Świadczenia wolontariuszy. Zgodnie z art. 3 ust. 1 PożPiWolU, działał- 58 nością pożytku publicznego jest działalność społecznie użyteczna, prowadzona przez organizacje pozarządowe w sferze zadań publicznych określonych w tej ustawie. Działalność pożytku publicznego może być ponadto świadczona przez podmioty, do których stosuje się przepisy o stosunku Państwa do kościołów i związków wyznaniowych oraz o gwarancjach wolności sumienia i wyznania, o ile ich cele statutowe zakładają prowadzenie działalności pożytku publicznego, a także przez stowarzyszenia jednostek samorządu terytorialnego. Przez zadania publiczne przyjmuje się, przykładowo, zadania w zakresie:

W przypadku podziału spółek niezmiernie istotny jest również fakt, czy 6 na skutek podziału nastąpi zbycie zorganizowanej części przedsiębiorstwa, czy po prostu jego części. Otóż m.in. spółki kapitałowe mogą zostać podzielone w następujący sposób:

W przypadku wniesienia do spółki wkładu niepieniężnego istotna podatkowo staje się kwestia wyceny składników majątkowych stanowiących elementy tego wkładu. W KH brak było przepisu, który określałby, według jakiej wartości powinny być wycenione wkłady rzeczowe. KSH stanowi jedynie, że jeżeli wartość wkładów niepieniężnych została znacznie zawyżona w stosunku do ich wartości zbywczej w dniu zawarcia umowy spółki z o.o., to wspólnik, który wniósł taki wkład oraz członkowie zarządu, którzy, wiedząc o tym, zgłosili spółkę do rejestm, obowiązani są solidarnie wyrównać spółce brakującą wartość. Przyjmuje się, że wkłady niepieniężne powinny być wycenione przez wspólników według realnej ceny rynkowej. Sposób wyceny wkładów niepieniężnych ma bezpośredni wpływ na wysokość kosztów uzyskania przychodów w przypadku, gdy wspólnik wnosi do spółki materiały lub surowce wykorzystywane w działalności podstawowej spółki. Natomiast w sytuacji, gdy przedmiot aportu stanowią środki trwałe lub wartości niematerialne i prawne, wycena aportu przesądza o wysokości wartości początkowej, która stanowi podstawę obliczenia odpisów amortyzacyjnych. W tym ostatnim przypadku ustawa o podatku dochodowym od osób prawnych wprowadza pewne ograniczenia w zakresie określenia przez wspólnika wartości aportu. Na mocy art. 16g ust. 1 pkt 4 PDOPrU, za wartość początkową środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych wnoszonych do spółki kapitałowej, jako wkład niepieniężny przyjmuje się ustaloną przez podatnika (wspólnika) na dzień wniesienia wkładu wartość tych środków i wartości, nie wyższąjednak od ich wartości rynkowej. Do końca 2002 r. łączna wartość początkowa wszystkich składników majątkowych składających się na wkład niepieniężny oraz wkładu pieniężnego, nie mogła przewyższyć wartości nominalnej ob- jętych udziałów lub akcji. Natomiast w sytuacji przeciwnej, gdy sumaryczna wartość wkładów wspólnika jest niższa od wartości objętych przezeń udziałów, musi on dokonać dopłaty w wysokości różnicy między tymi wartościami.

Zgodnie z ust. 5a komentowanego artykułu, powiązanie kapitałowe zachodzi, jeżeli podmiot bezpośrednio lub pośrednio posiada udział w kapitale innego podmiotu nie mniejszy niż 5%. W odróżnieniu od stanu prawnego obowiązującego w 2003 r. wartość 5% dotyczy udziału w kapitale podmiotu powiązanego, a nie udziału w prawach głosu. Zmiana taka może, przykładowo, oznaczać, że podmioty które były dotąd (do końca 2003 r.) uznawane za powiązane kapitałowo, z racji spełnienia warunku posiadania przez jednego z nich prawa głosu wynoszącego co najmniej 5% wszystkich praw głosu, mogą przestać spełniać przesłankę powiązania, jeżeli okazałoby się, że udział w kapitale drugiego podmiotu, chociaż dający ponad 5% praw głosu, jest niższy niż 5%.

Przedmiotem opodatkowania w podatku dochodowym od osób prawnych jest, co do zasady, dochód, czyli dodatnia różnica przychodów i kosztów ich uzyskania. W przypadku gdy różnica ta jest ujemna, to znaczy gdy koszty uzyskania przychodów przewyższają wysokość tych przychodów, kwota ta określana jest mianem straty. Poniesiona przez podatnika strata może być odliczona od dochodu osiągniętego w kolejnych latach podatkowych, przy zastosowaniu zasad przedstawionych w art. 7 ust. 5 PDOPrU, szczegółowo opisanych w dalszej części komentarza. Istotne przy ustalaniu dochodu do opodatkowania jest prawidłowe ustalenie kosztów uzyskania przychodów, kwestia ta jest często przedmiotem rozbieżnej interpretacji sądów i organów podatkowych. Uregulowania dotyczące kosztów uzyskania przychodów przedstawione są w art. 15 i 16 PDOPrU.