Monthly Archives Listopad 2015

Konstrukcja kosztów uzyskania przychodów, określona w art. 15 ust. 1 PDOPrU, opartajest na klauzuli generalnej, która stanowi, że kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1. Komentowany przepis nie definiuje wszystkich elementów składających się na pojęcie kosztów uzyskania przychodów. Z uwagi zatem na wieloznaczność zawartego w tym artykule terminu „koszty uzyskania przychodów” jego definicję należy sformułować również w oparciu o kryteria, wynikające z innych przepisów ustawy, jak i z wykształconej już praktyki sądów i organów skarbowych. Zgodnie z utrwalonym w orzecznictwie NSA poglądem, możliwość zaliczenia konkretnego wydatku do kategorii kosztów uzyskania przychodów uzależniona jest od powiązania poniesionego wydatku z działalnością podatnika, który zalicza ten wydatek do kosztów, istnienia bezpośredniego lub nawet tylko potencjalnego związku przyczynowego między wydatkiem a uzyskanym przychodem oraz właściwego udokumentowania tego wydatku, przy czym przesłanki te muszą być spełnione łącznie (por. wyrok NS A z 3.11.1992 r., SA/Po 1393/92, ONSA 4/1993: wyrok NSA z 29.11.1994 r., SA/Wr 1242/94, ONSA 1/1996: wyrok NSA z 27.4.1995 r., SA/Sz 158/95, LEX 26837, wyrok NSA z 7.3.2001 r., III SA 64/00, LEX 47489). Reasumując – muszą zostać spełnione następujące warunki, aby wydatek poniesiony przez podatnika stanowił dla niego koszt uzyskania przychodów:

W niektórych przypadkach może być trudne do udowodnienia przez podatnika, że zachodzi związek pomiędzy poniesieniem przez niego wydatku o charakterze ogólnym a prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą. Jednakże, bez względu na rodzaj prowadzonej działalności gospodarczej, w gospodarce wolnorynkowej wydatki przeznaczone na działalność marketingową należy uznać za koszt uzyskania przychodów (wyrok NSA z 31.10.1995 r., SA/Łd 2264/94, MoPod 12/1996: wyrok NSA z 6.2.1998 r., I SA/Łd 1196/96, LEX 32728). Brak przychodów mimo poniesienia wydatków na działalność marketingową nie wyklucza możliwości zaliczenia ich do kosztów uzyskania przychodów z uwagi na to, że warunkiem takiego zaliczenia jest kryterium wynikające z art. 15 ust. 1 zd. 1. Działalność marketingowa rozumiana jako badanie rynku, tworzenie i utrzymywanie popytu, kształtowanie polityki rynkowej itp. wpływa na osiągane przychody, szczególnie w warunkach konkurencji, a także sprzyja racjonalizacji podejmowanych decyzji gospodarczych, co w rezultacie prowadzi do polepszenia osiąganych efektów ekonomicznych1. Kwalifikacja kosztów poniesionych na działalność marketingową podlega również ocenie z punktu widzenia racjonalności i celowości poniesionego wydatku.

Polska Organizacja Turystyczna została utworzona na mocy ustawy z 25.6.1999 r. o Polskiej Organizacji Turystycznej (Dz.U. Nr 62, poz. 689 ze zm.). Jest ona państwowąosobąprawną, a do jej zadań należy między innymi promocja Polski jako kraju atrakcyjnego turystycznie, zapewnianie funkcjonowania i rozwijania polskiego systemu informacji turystycznej, inicjowanie, opiniowanie i wspomaganie planów rozwoju i modernizacji infrastruktury turystycznej, inspirowanie tworzenia regionalnych organizacji turystycznych i inne. Przychodami Polskiej Organizacji Turystycznej są: dotacje budżetowe, bezzwrotna pomoc zagraniczna, dochody z działalności gospodarczej, wpłaty jednostek samorządu terytorialnego, przychody ze sprzedaży rzeczowych składników mienia, przychody z tytułu przekazania do odpłatnego używania rzeczowych składników mienia, wpłaty organizacji zrzeszających przedsiębiorców prowadzących działalność gospodarczą w zakresie turystyki, wypoczynku, sportu i rekreacji, wpłaty przedsiębiorców, prowadzących działalność gospodarczą w dziedzinie turystyki, wypoczynku, sportu i rekreacji, darowizny i zapisy oraz inne przychody.

Podjęcie decyzji o zmianie roku podatkowego w trakcie trwającego roku podatkowego, nie powoduje automatycznie przedłużenia dotychczasowego roku podatkowego. Podatnik, który zdecydował się na zmianę roku podatkowego nie może tego dokonać w trakcie roku podatkowego i, uznając dotychczasowy rok za przejściowy, go przedłużyć. Zmiana roku podatkowego musi być przewidziana wcześniej, aby można było dopełnić wszystkich formalności związanych ze zmianą. Należy zarejestrować w sądzie rejestrowym zmianę statutu lub umowy spółki odnośnie zmiany roku podatkowego oraz zawiadomić naczelnika urzędu skarbowego. Zawiadomienia należy dokonać w ciągu 30 dni od zakończenia ostatniego roku podatkowego. Tą ostateczną datą zawiadomienia w omawianym powyżej przykładzie, kiedy podatnik zmienia obowiązujący go rok kalendarzowy na rok podatkowy trwający od 1 czerwca do 31 maja, będzie dzień 30 stycznia przedłużonego roku podatkowego. Data ta dotyczy stycznia (pierwszego miesiąca) roku przejściowego, a nie stycznia (kolejnego, 13-tego miesiąca) upływającego w trakcie jego trwania. Postanowienie o zmianie roku podatkowego powinno być ujęte w umowie lub statucie spółki, albo w innym dokumencie odpowiednio regulującym zasady ustrojowe innych podatników. Przepisy art. 256 KSH (do 31.12.2000 r. -art. 254 KH) oraz art. 430 KSH (do 31.12.2000 r. – art. 431 KH) regulują zagadnienia dotyczące odpowiednio zmiany umowy spółki z o.o. oraz zmiany statutu spółki akcyjnej. Zmiany umowy czy statutu zarząd spółki jest zobowiązany zgłosić do rejestru, bowiem przed zarejestrowaniem zmiana umowy czy statutu nie wywiera skutków prawnych.

Agio. Przychodem podatkowym nie jest nadwyżka ponad wartość nominalną udziałów (akcji) otrzymana przy ich wydaniu i przekazana na kapitał zapasowy. KSH wprowadził możliwość obejmowania udziałów w spółkach z o.o. po cenie wyższej niż nominalna. Nadwyżka tajest przekazywana na kapitał zapasowy. Analogiczna możliwość istnieje w spółkach akcyjnych i była przewidziana także w KH. Od 2003 r. ujednolicona została sytuacja podatkowa obu typów spółek kapitałowych, poprzez wyłączenie tych nadwyżek, przekazanych na kapitał zapasowy, z przychodów. Z przychodów wyłączone są nadwyżki będące następstwem zarówno wkładów pieniężnych, jak i niepieniężnych. W brzmieniu obowiązującym od 2003 r. przepis wyraźnie mówi o nadwyżce kwot i wartości ponad wartość nominalną, a nie tylko o nadwyżce kwot, jak to było wcześniej.