Konstrukcja kosztów uzyskania przychodów, określona w art. 15 ust. 1 PDOPrU, opartajest na klauzuli generalnej, która stanowi, że kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1. Komentowany przepis nie definiuje wszystkich elementów składających się na pojęcie kosztów uzyskania przychodów. Z uwagi zatem na wieloznaczność zawartego w tym artykule terminu „koszty uzyskania przychodów” jego definicję należy sformułować również w oparciu o kryteria, wynikające z innych przepisów ustawy, jak i z wykształconej już praktyki sądów i organów skarbowych. Zgodnie z utrwalonym w orzecznictwie NSA poglądem, możliwość zaliczenia konkretnego wydatku do kategorii kosztów uzyskania przychodów uzależniona jest od powiązania poniesionego wydatku z działalnością podatnika, który zalicza ten wydatek do kosztów, istnienia bezpośredniego lub nawet tylko potencjalnego związku przyczynowego między wydatkiem a uzyskanym przychodem oraz właściwego udokumentowania tego wydatku, przy czym przesłanki te muszą być spełnione łącznie (por. wyrok NS A z 3.11.1992 r., SA/Po 1393/92, ONSA 4/1993: wyrok NSA z 29.11.1994 r., SA/Wr 1242/94, ONSA 1/1996: wyrok NSA z 27.4.1995 r., SA/Sz 158/95, LEX 26837, wyrok NSA z 7.3.2001 r., III SA 64/00, LEX 47489). Reasumując – muszą zostać spełnione następujące warunki, aby wydatek poniesiony przez podatnika stanowił dla niego koszt uzyskania przychodów:
– 1) został poniesiony przez podatnika,
– 2) jest definitywny (rzeczywisty),
– 3) pozostaje w związku z prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą,
– 4) poniesiony został w celu uzyskania przychodów lub może mieć wpływ na wielkość osiągniętych przychodów,
– 5) został właściwe udokumentowany.
Poniesienie wydatku przez podatnika
Warunkiem uznania konkret- 3 nego wydatku za koszt uzyskania przychodów jest poniesienie go przez podatnika, który zalicza ten wydatek do kosztów uzyskania przychodów, tj. w ostatecznym rozrachunku musi on zostać pokryty z zasobów majątkowych podatnika. Tytuł prawny do dysponowania przez podatnika środkami pieniężnymi przeznaczonymi na poniesienie wydatku nie ma rozstrzygającego znaczenia, ponieważ z PDOPrU nie wynika, aby ustawodawca uzależniał fakt poniesienia wydatku przez podatnika od źródła sfinansowania tego wydatku. Stanowisko takie reprezentowane jest przez NSA, który stwierdził, że:
„gramatyczna wykładnia przepisu art. 15 ust. 1 zdanie pierwsze jednoznacznie wskazuje, iż podatnik ma możliwość odliczenia od przychodów wszelkich kosztów ich uzyskania, pod tym warunkiem, że mająone bezpośredni związek z prowadzoną działalnością gospodarczą, a ich poniesienie ma bądź może mieć wpływ na wielkość osiągniętego przychodu, tj. wydatek taki powinien przyczynić się do powstania lub zwiększenia tego przychodu. Twierdzenie, iż wydatek spełniający powyższe wymogi musi nadto być poniesiony przez podatnika z jego środków finansowych, rozumianych jako uszczuplenie jego zasobów finansowych nie znajduje uzasadnienia w świetle tego przepisu” (por. wyrok NSA z 5.2.1999 r., I SA/Gd 500/97, LEX 38669).
Natomiast nie stanowią kosztu uzyskania przychodów podatnika wydatki, które zostały poniesione na działalność podatnika przez osoby inne niż podatnik. Możliwość zaliczenia przez podatnika do kosztów uzyskania przychodów podatku od nieruchomości jest niezależna od tego, czy podatnik jest właścicielem czy też samoistnym posiadaczem nieruchomości, a zatem osobą, z którą ustawa łączy obowiązek podatkowy w zakresie podatku od nieruchomości (art. 2 ust. 1 pkt 1 PLokU).
Leave a reply