Category Biznes

Nie w każdym oczywiście wypadku związek ten jest tak wyraźny, co powoduje, iż każdą sytuację należy oceniać odrębnie, stosując zasadę zdrowego rozsądku (por. wyrok NSAz 18.2.1998 r., IS A/Ka 1241/96,LEX 32150).

W przypadku zakwestionowania ceny wynikającej z umowy sprzedaży, 6 urząd skarbowy ma obowiązek wezwania stron umowy (a niejednej z nich) do zmiany ceny wyrażonej w umowie lub do wskazania przyczyn uzasadniających ustalenie ceny znacznie odbiegającej od wartości rynkowej.

Kosztem objęcia udziałów/akcji za wkład pieniężny lub nabycia udziałów/akcj i w obrocie wtórnym jest kwota poniesionego w tym celu wydatku (art. 16 ust. 1 pkt 8 PDOPrU). Dochód wynikający z art. 10 ust. 2 PDOPrU należy uznać za kategorię dochodu z udziału w zyskach osób prawnych, a więc podlegający opodatkowaniu stawką 19%, zgodnie z art. 22 ust. 1 i 2 PDOPrU. Artykuł 10 ust. 2 ma zastosowanie wyłącznie do spółek:

Zasady tworzenia i funkcj onowania podatkowych grup kapitałowych re- guluje art. la PDOPrU. Pomimo iż podatkowa grupa kapitałowa nie posiada osobowości prawnej, to zgodnie z przepisami ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych nadany jej został status podatnika podatku dochodowego od osób prawnych. Dochód podatkowej grupy kapitałowej stanowi nadwyżka łącznych dochodów nad łącznymi stratami osiągniętymi przez poszczególne spółki tworzące podatkową grupę kapitałową. W przypadku gdy różnica ta jest ujemna, tzn. gdy łączna kwota strat osiągniętych przez spółki tworzące podatkową gmpę kapitałową jest wyższa niż łączna kwota dochodów uzyskanych przez pozostałe spółki należące do tej grupy, wówczas podatkowa grupa kapitałowa ponosi stratę. Zgodnie z brzmieniem art. 1 a ust. 2 pkt 4 oraz art. 1 a ust. 10 PDOPrU, wykazanie straty przez podatkową gmpę kapitałową oznacza utratę przez tę gmpę statusu podatnika. Rok poniesienia straty przez podatkową gmpę kapitałową jest zawsze ostatnim rokiem funkcjonowania tej gmpy.

Takie stanowisko zajęło również MF w piśmie z 7.3.2002 r., PB 4/BA-8214-34-15/02 (Biul.Skarb. 2002/2/15), uznając jednocześnie za nieaktualne wyjaśnienia zawarte w piśmie z 31.8.1999 r., PB 4/BA-802-977-lll/99/a (Biul.Skarb. 1999/5). We wspomnianym piśmie z 31.8.1999 r. MF wyraziło pogląd, iż:

W ramach działalno- 7 ści spółki osobowej ponoszone są również koszty reprezentacji i reklamy niepublicznej. Zgodnie z art. 16 ust. 1 pkt 28 PDOPrU, kosztem uzyskania przychodów są wydatki na powyższe czynności w części nieprzekra- czającej 0,25% przychodów. Przyjęta w art. 5 ust. 2 zasada, że każdy wspólnik rozlicza koszty proporcjonalnie do posiadanego udziału, dotyczy również wydatków na reprezentację i reklamę niepubliczną. Limit wydatków stanowi 0,25% przychodu przypadającego wspólnikowi z tytułu jego udziału w spółce. Do przychodu tego nie wlicza się przychodu, jaki wspólnik osiągnął z innych źródeł. Ustalenie wydatków na reklamę niepubliczną lub reprezentację, stanowiących koszty uzyskania przychodów, uzależnione jest od ustalenia kwoty przychodu spółki oraz całkowitych kosztów reklamy niepublicznej i reprezentacji. W następnej kolejności należy obliczyć przychód wspólnika (proporcjonalnie do jego udziału w przychodzie) oraz koszty reprezentacji i reklamy niepublicznej przypadające na wspólnika (biorąc pod uwagę jego udział w kosztach). W ostatniej fazie oblicza się kwotę 0,25% przychodu wspólnika. Zgodnie z art. 15 ust. 1 PDOPrU, koszt uzyskania przychodu stanowią wydatki poniesione w celu uzyskania przy- chodu. Taki warunek uznania za koszty uzyskania przychodu powinny spełniać również wydatki na reklamę i reprezentację niepubliczną.

Restrukturyzacja finansowa podatników może być dokonywana na podstawie różnorakich przepisów. Jednakże PDOPrU wiąże pewne korzyści podatkowe dla uczestników określonych programów restrukturyzacji. Artykuł 4a pkt 5 PDOPrU zawiera zamknięty katalog przypadków restrukturyzacji preferowanych przez ustawodawcę. Powinny one być realizowane na podstawie:

Umowa spółki jawnej mówi, że wspólnik A uczestniczy w zyskach w 30%, a wspólnik B w 70%. Udział w zyskach odnosi się także do udziału w stratach. Dla celów ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych przyjąć należy, że wspólnik A uczestniczy w przychodzie spółki w 30%, a wspólnik B w 70%. Udział w kosztach kształtuje się również w proporcji 30% do 70%.

Przy ustalaniu ceny rynkowej należy mieć na uwadze, że podatnik (jako odprzedawca towaru) może przyjąć na siebie ryzyko związane z realizacją transakcji. Na przykład w przypadku zagwarantowania przez podatnika zakupu całości produkcji danego producenta w pełni uzasadnione będzie ustalenie ceny sprzedaży na poziomie niższym od cen rynkowych stosowanych w transakcjach, gdzie odprzedawca takiego ryzyka nie ponosi.

Odrębną kategorię przychodów podatkowych stanowi wartość umorzonych lub przedawnionych zobowiązań. W szczególności chodzi tutaj o zobowiązania z tytułu zaciągniętych pożyczek i kredytów.

Utworzenie podatkowej grupy kapitałowej pociąga za sobą również pewne niekorzystne konsekwencje podatkowe. Przede wszystkim z dochodu podatkowej grupy kapitałowej nie pokrywa się strat spółek wchodzących w skład grupy, poniesionych przez nie w okresie przed powstaniem grupy. Taka regulacja powoduje praktycznie utratę prawa do rozliczenia tych strat, chyba że po okresie istnienia grupy rozliczenie straty tej spółki będzie jeszcze dopuszczalne przez przepisy prawa. Zgodnie z art. 7 ust. 5 PDOPrU, stratę podatkową można rozliczyć w najbliższych kolejno po sobie następujących 5 latach podatkowych, z tym że w jednym roku podatkowym wysokość obniżenia dochodu o wysokość straty nie może przekroczyć 50% kwoty tej straty.

Przychodem podatnika jest wartość zbywanej rzeczy lub prawa. Co do 4 zasady, wysokość przychodu ustala się biorąc pod uwagę przede wszystkim cenę określoną w umowie. Jednakże – stosownie do ust. 3 omawianego artykułu – w sytuacji, gdy cena określona w umowie bez racjonalnego wytłumaczenia rażąco odbiega od obiektywnie ocenianej wartości rzeczy, organ podatkowy może ustalić przychód w wysokości wartości rynkowej.