Blog Archives

„Zaliczenie danego wydatku do kosztów uzyskania przychodów warunkuje cel, jakiemu służyło poniesienie kosztów. Nie każdy rodzaj poniesionych wydatków pozwala na ich zaliczenie do kosztów uzyskania przychodów. Wydatki musząbyć poniesione w celu, którym jest uzyskanie przychodów. Oznacza to, że określony wydatek powinien okazać się dla uzyskania przychodów niezbędny, a przynajmniej pożyteczny w sensie potencjalnej możliwości (wpływu) na wygenerowanie przychodów. Wykładnia gramatyczna art. 15 ust. 1 i art. 16 ust. 1 PDOPrU wskazuje, że podatnik ma możliwość odliczenia dla celów podatkowych wszelkich (niewyłączonych w katalogu art. 16 PDOPrU) kosztów, pod tym jednak warunkiem, że wykaże ich bezpośredni związek z prowadzoną działalnością gospodarczą, oraz że ich poniesienie ma lub może mieć wpływ na wielkość osiągniętych przychodów”, (z uzasadnienia wyroku NSA z 29.1.1999 r., I SA/Gd 91/97, LEX 38663, por. wyrok NSA z 29.11.1994 r„ SA/Wr 1242/94, ONSA 1996/1/11, wyrok NSA z 18.5.1995 r., SA/Kr 1768/94, POP 1998/1/16, wyrok NSA z 18.5.1995 r. z 11.6.1996 r„ SA/Sz 3298/95, LEX 27173).

Obowiązujący do końca 2000 r. KH przewidywał instytucję agio 12 emisyjnego jedynie w przypadku spółek akcyjnych, stanowiąc, że do kapitału zapasowego należy przelać nadwyżki osiągnięte przy wydaniu akcji powyżej ich wartości nominalnej (a pozostałe po pokryciu kosztów wydania akcji). Od 1.1.2001 r. – od momentu wejścia w życie KSH, również wspólnicy mogą obejmować udziały w spółkach z o.o. po wartości wyższej niż nominalna. Powstała z tego tytułu nadwyżka (tzw. agio) jest obligatoryjnie przekazywana na kapitał zapasowy (art. 154 § 3 KSH). Nie zalicza się jej do kapitału zakładowego. Ustawodawca nie dostosował jednakże przepisów podatkowych do zmian zaistniałych w prawie handlowym w efekcie czego do końca 2002 r. agio powstałe w spółce z ograniczoną odpowiedzialnością stanowiło przychód spółki podlegający opodatkowaniu podatkiem dochodowym, podczas gdy agio emisyjne w spółce akcyjnej było wyłączone z przychodów podatkowych na podstawie art. 12 ust. 4 pkt 11 PDOPrU w jej poprzednim brzmieniu.

Artykuł 3 ust. 1 pkt 9 RachU definiuje rok obrotowy jako rok kalenda- 6 rzowy lub inny okres trwający dwanaście kolejnych miesięcy kalendarzowych, stosowany również dla celów podatkowych. Jeżeli jednostka rozpoczęła działalność w drugiej połowie roku obrotowego, to można księgi rachunkowe i sprawozdanie finansowe za ten okres połączyć z księgami rachunkowymi i sprawozdaniami finansowymi za rok następny. W przypadku zmiany roku obrotowego pierwszy po zmianie rok obrotowy powinien być dłuższy niż 12 miesięcy.

Stosowane przez PDOPrU pojęcie „przedsiębior- 4 stwo” oznacza przedsiębiorstwo w rozumieniu przepisów Kodeksu cywilnego. Pod tym pojęciem art. 551 KC rozumie zorganizowany zespół składników materialnych i niematerialnych przeznaczony do prowadzenia działalności gospodarczej. Obejmuje ono w szczególności:

Rozporządzenie zawiera negatywną definicję podmiotów niezależnych. Podmiotami niezależnymi są podmioty, między którymi nie występują związki określone w ustawach o podatku dochodowym od osób prawnych i od osób fizycznych.

W aspekcie przepisów o podatku dochodowym od osób prawnych kapitalizacja odsetek od kredytów i pożyczek oznacza ich zapłacenie. A zatem wartość skapitalizowanych odsetek od kredytów i pożyczek, zaciągniętych w dewizach podlega przeliczeniu, w dacie ich kapitalizacji, na złote według kursu sprzedaży walut ustalonego przez bank dewizowy, z którego usług korzystał ponoszący koszt’’, (pismo MF z 23.12.1997 r„ PO 3/7158-722-761/HS/97, S.Podat. 1999/5/15).

Jeżeli podatnik nie prowadzi ewidencji rachunkowej, bądź też jąprowa- dzi, ale w sposób błędny czy wadliwy, stan taki nie zapewnia możliwości ustalenia wysokości podstawy opodatkowania i należnego podatku jedynie na podstawie określonej w ust. 1 komentowanego artykułu, czyli na podstawie prowadzonych zgodnie z przepisami wszelkich koniecznych ewidencji. Sytuacja taka nie oznacza naturalnie, że deklarowany przychód nie został osiągnięty lub był osiągnięty w innej wysokości, albo, że dany wydatek czy koszt nie wystąpił. Jak już wspominaliśmy, w następstwie nieprawidłowego prowadzenia rachunkowości dochodzi do ustalenia dochodu (straty) w drodze oszacowania. Ordynacja podatkowa w art. 23 stanowi, że organ podatkowy określa 7 podstawę opodatkowania w drodze oszacowania wtedy, gdy:

Pozostałe czynniki. Inne czynniki, które mogą być uwzględnione w dokumentacji podatkowej to np.:

– 1) okres, w jakim realizowana jest transakcja,

Ustawa z 18.9.2001 r. – Kodeks morski (Dz.U. Nr 138, poz. 1545 ze zm.) stanowi, że prawa rzeczowe na statku podlegają prawu państwa jego bandery. Do stosunków prawnych wynikających ze zdarzeń, które nastąpiły na statku znajdującym się na pełnym morzu, stosuje się prawo bandery statku.

U pracodawców będących akcjonariuszami pracowniczego towarzystwa emerytalnego kosztem uzyskania przychodów w roku podatkowym są koszty ustalone zgodnie z ust. 1, a także:

Zgodnie z art. 12 ust. 4 pkt 9, 51 do przychodów nie zalicza się należnego podatku od towarów i usług. Zarówno w VATU jak i w wydanych do niej przepisach wykonawczych nie zdefiniowano pojęcia podatku należnego. Praktyka związana z funkcjonowaniem podatku od towarów i usług wskazuje, iż jest to podatek, który podatnik obowiązany jest obliczyć z tytułu wykonania czynności podlegających opodatkowaniu tym podatkiem. W uproszczeniu można więc stwierdzić, iż podatek należny jest podatkiem od sprzedaży.

Dokumentacja podatkowa po- 13 winna zawierać określenie strategii gospodarczej oraz innych działań w jej ramach – w przypadku, gdy przyjęta strategia miała wpływ na wartość transakcji. Zgodnie z § 8 ust. 3 SzacDochR, strategia gospodarcza obejmuje takie elementy jak: