„Zaliczenie danego wydatku do kosztów uzyskania przychodów warunkuje cel, jakiemu służyło poniesienie kosztów. Nie każdy rodzaj poniesionych wydatków pozwala na ich zaliczenie do kosztów uzyskania przychodów. Wydatki musząbyć poniesione w celu, którym jest uzyskanie przychodów. Oznacza to, że określony wydatek powinien okazać się dla uzyskania przychodów niezbędny, a przynajmniej pożyteczny w sensie potencjalnej możliwości (wpływu) na wygenerowanie przychodów. Wykładnia gramatyczna art. 15 ust. 1 i art. 16 ust. 1 PDOPrU wskazuje, że podatnik ma możliwość odliczenia dla celów podatkowych wszelkich (niewyłączonych w katalogu art. 16 PDOPrU) kosztów, pod tym jednak warunkiem, że wykaże ich bezpośredni związek z prowadzoną działalnością gospodarczą, oraz że ich poniesienie ma lub może mieć wpływ na wielkość osiągniętych przychodów”, (z uzasadnienia wyroku NSA z 29.1.1999 r., I SA/Gd 91/97, LEX 38663, por. wyrok NSA z 29.11.1994 r„ SA/Wr 1242/94, ONSA 1996/1/11, wyrok NSA z 18.5.1995 r., SA/Kr 1768/94, POP 1998/1/16, wyrok NSA z 18.5.1995 r. z 11.6.1996 r„ SA/Sz 3298/95, LEX 27173).
W kolejnym wyroku NSA stwierdza, że: „Podatnik ma prawo zaliczyć do kosztów podatkowych wszelkie poniesione koszty, jeżeli wykaże ich związek z prowadzoną działalnością, oraz że ich poniesienie ma wpływ na wysokość osiąganych przychodów: naturalnie pod warunkiem, że nie są one wymienione w art. 16, w negatywnym katalogu wydatków, które nie stanowią kosztów uzyskania przychodów. Kwalifikacja danych kosztów jako kosztów uzyskania przychodów należy do podatnika.
Jednakże organy podatkowe w ramach posiadanych uprawnień mogą oceniać, czy czynności podatnika w tym zakresie nie naruszają prawa. Wynika z tego, że organy podatkowe są upoważnione do przeprowadzenia postępowania, którego celem jest weryfikacja działań podatnika kwalifikujących koszty uzyskania przychodu” (wyrok NSA z 23.9.1998 r., I SA/Gd 1991/96, LEX 34785, wyrok NSA z 28.2.1997 r„ SA/Gd 3458/95, LEX 30582).
Jednakże należy zauważyć, że: „Organ podatkowy, pomijając przy ustalaniu podstawy opodatkowania ewidentnie poniesione wydatki i arbitralnie ustalając, że dany wydatek nie jest kosztem uzyskania przychodu, działa niezgodnie z prawem, jeśli podatnik przedstawia obszerną argumentację wskazującą na potrzebę (a nie niezbędność!) dokonania wydatku. Teza o tym, że wydatek jest tylko wtedy celowy, gdy przynosi określony efekt w postaci przychodu, pomija w ogóle ryzyko w prowadzeniu działalności i wyklucza ponoszenie strat” – wyrok z 21.3.1997 r. (SA/Gd 3280/95, LEX 30585).
Leave a reply