Blog Archives

Na podstawie art. 53 KSH (do 31.12.2000 r. – art. 107 KH) wspólnik spółki jawnej ma prawo żądać corocznie wypłacenia odsetek w wysokości 5% (do 31.12.2000 r. – 4%) od swego udziału, nawet gdy spółka poniosła straty. Umowa spółki może zmieniać wysokość stopy odsetek, jak również wyłączyć to prawo albo przyznać je tylko jednemu wspólnikowi. Z punktu widzenia ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych odsetki od udziału nie stanowią kosztu uzyskania przychodu wspólnika, który go wniósł. Udział pokryty został bowiem własnym kapitałem wspólnika, a na podstawie art. 16 ust. 1 pkt 13 PDOPrU odsetki od własnego kapitału włożonego przez podatnika w źródło przychodów nie stanowią kosztów uzyskania przychodu. Odsetki te stanowiąjednak koszt uzyskania przychodu dla innych wspólników, ponieważ płacone przez nich odsetki stanowią oprocentowanie od obcego kapitału włożonego w źródło przychodów. Podsumowując, odsetki od udziału wypłacane jednemu ze wspólników nie stanowią kosztów uzyskania przychodu dla tego wspólnika, ale są kosztem uzyskania przychodu dla innych wspólników.

Określenie kryteriów po równywalności transakcji jest niezbędne na potrzeby stosowania trzech wyżej wymienionych metod: porównywalnej ceny niekontrolowanej, ceny odprzedaży i rozsądnej marży.

Umorzenie udziałów/akcji polega na ich prawnym unicestwieniu, tj. wygaśnięciu wszelkich praw, zarówno o charakterze majątkowym jak i korporacyjnym wynikających z udziałów/akcji. Zgodnie z art. 199 § 1 KSH, umorzenie udziałów w spółce z ograniczoną odpowiedzialnością może być dokonane jedynie po wpisie spółki do rejestru i tylko wówczas, gdy przewiduje to umowa spółki. Powyższa zasada odpowiada regulacji art. 191 § 1 KH, który obowiązywał do końca 2000 r. Co do zasady umorzenie udziału wymaga uchwały zgromadzenia wspólników, przy czym powinna ona przewidywać warunki tego umorzenia, a w szczególności podstawę prawną umorzenia oraz wysokość wynagrodzenia przysługującego wspólnikowi za umorzony udział. Ekwiwalent za umarzane udziały, nie może być jednakże niższy od wartości księgowej udziału.

Kosztami uzyskania przychodu, o którym mowa w art. 12 ust. 1 pkt 9, są wydatki, zaktualizowane zgodnie z odrębnymi przepisami, pomniejszone o sumę odpisów amortyzacyjnych, o których mowa w art. 16h ust. 1 pkt 1, poniesione na nabycie składników majątkowych przeniesionych na spółki przejmujące lub nowo zawiązane.

Dla celów podatkowych, w przypadku podziału spółek niezmiernie istotny jest fakt, czy na skutek podziału nastąpi zbycie (pozostawienie w spółce) zorganizowanej części przedsiębiorstwa czy jedynie części jego aktywów. Spółki kapitało we mogą zostać podzielone w następujący sposób (art. 529 § 1 KSH):

Artykuł 10 ust. 2 PDOPrU reguluje przypadek łączenia się spółek, a od 15 1.1.2003 r. również przypadek dzielenia się spółek, w wyniku którego spółka przejmująca lub nowo zawiązana otrzymuje majątek spółki przejmowanej lub dzielonej, którego wartość jest wyższa niż nominalna wartość udziałów/akcji wydanych przez spółkę przejmującą lub nowo zawiązaną udziałowcom/akcjonariuszom spółki przejmowanej lub dzielonej. W takiej sytuacji nadwyżka otrzymanego majątku nad wartością nominalną udziałów nie stanowi dochodu z udziału w zyskach osób prawnych.

W przypadku umowy kredytu udzielający kredytu ściśle określa jego przeznaczenie, a ponadto ma prawo do wypowiedzenia umowy, jeśli kredyt wykorzystano w sposób niezgodny z uzgodnionym uprzednio przeznaczeniem. Zgodnie z art. 69 PrBank, przez umowę kredytu bank zobowiązuje się oddać do dyspozycji kredytobiorcy na czas oznaczony w umowie kwotę środków pieniężnych z przeznaczeniem na ustalony cel, a kredytobiorca zobowiązuje się do korzystania z tych środków na warunkach określonych w umowie, zwrotu kwoty wykorzystanego kredytu wraz z odsetkami w oznaczonych terminach spłaty oraz zapłaty prowizji od udzielonego kredytu. Innymi cechami odróżniającymi umowę pożyczki od umowy kredytu bankowego są zatem obowiązkowa odpłatność kredytu bankowego oraz ograniczenie kręgu podmiotów, które mogą udzielić kredytu (co do zasady, wyłącznie banki).

Zgodnie z art. 12 ust. 4 pkt 4 PDOPrU, do przychodów nie zalicza się również przychodów otrzymanych na utworzenie lub powiększenie funduszu udziałowego albo funduszu założycielskiego albo funduszu organizacyjnego ubezpieczyciela, a w towarzystwach funduszy powierniczych – wartości aktywów tych funduszy.

Istnienie zespołu składników materialnych i niematerialnych, które są organizacyjnie i finansowo wyodrębnione w istniejącym przedsiębiorstwie nie wystarcza do uznania go za zorganizowaną część przedsiębiorstwa. Zespół ten powinien być przeznaczony do realizacji określonych zadań gospodarczych. Nie wystarczy jednak spełnienie tego warunku, ponieważ ustawodawca stawia jeszcze jeden warunek, można uznać zespół składników materialnych i niematerialnych za zorganizowaną część przedsiębiorstwa, gdy zespół ten mógłby stanowić niezależne przedsiębiorstwo samodzielnie realizujące zadania gospodarcze.

– 1. Kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1. Koszty poniesione w walutach obcych przelicza się na złote według kursów średnich ogłaszanych przez Narodowy Bank Polski z dnia poniesienia kosztu. Jeżeli koszty wyrażone są w walutach obcych, a między dniem ich zarachowania i dniem zapłaty występują różne kursy walut, koszty te odpowiednio podwyższa się lub obniża o różnice wynikające z zastosowania kursu sprzedaży walut z dnia zapłaty, ustalonego przez bank dewizowy, z którego usług korzystał ponoszący koszt, oraz z zastosowania kursu średniego ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski z dnia zarachowania kosztów. la. Koszty z tytułu różnic kursowych od własnych środków lub wartości pieniężnych w walutach obcych ustala się jako różnicę między wartością tych środków obliczoną przy zastosowaniu kursu sprzedaży walut z dnia faktycznej zapłaty oraz kursu kupna walut z dnia ich otrzymania albo kursu sprzedaży z dnia nabycia walut, ogłaszanego odpowiednio przez bank dewizowy, z którego usług korzystał podatnik. Lb. U ubezpieczycieli kosztem uzyskania przychodów za rok podatkowy są koszty ustalone zgodnie z ust. 1, a także:

Odpowiedzialność podatnika za podatki wynikające z zobowiązań podatkowych przewiduje art. 26 OrdPU. W szczególności podatnik odpowiada za zapłatę podatku dochodowego. Charakteru odpowiedzialności nie zmienia okoliczność, że osoby trzecie mogą ponosić solidarnie z podatnikiem odpowiedzialność za jego zaległości podatkowe. Zagadnienie to zostało uregulowane przepisami art. 107-119 OrdPU.

W przypadku świadczenia usług przez zagraniczne podmioty istotne jest przede wszystkim ustalenie, czy usługa wykonana jest na terytorium Polski. Ważne wydaje się także stwierdzenie, czy beneficjentem usług jest podmiot krajowy, czy też zagraniczny. Wykonanie usługi na terytorium Polski przez zagranicznego przedsiębiorcę na rzecz polskiego podmiotu z pewnością przesądza o tym, iż dochód z tego tytułu jest dochodem osiągniętym na terytorium Polski. Nieco odmiennie może kształtować się sytuacja, gdy z usług wykonanych przez zagranicznego przedsiębiorcę korzysta inny podmiot zagraniczny. W takim przypadku, o tym czy dochód z wykonania usługi został osiągnięty na tery- torium Polski może przesądzać to, czy efekt usługi będzie wykorzystany w Polsce. Przykładowo, jeśli zagraniczny podmiot dokonuje remontu położonej w Polsce nieruchomości, która stanowi własność innego zagranicznego podmiotu, to dochody uzyskane z tej usługi będą dochodami osiągniętymi na terytorium Polski. Jeśli natomiast wysłany pracownik zagranicznego przedsiębiorstwa zbierałby w Polsce, na zlecenie innego zagranicznego podmiotu, informacje dotyczące możliwości inwestowania w Polsce, które zostałyby następnie wykorzystane za granicą do podjęcia stosownych decyzji inwestycyjnych, to dochodu z takiej usługi nie należałoby uznać za dochód osiągnięty w Polsce.