Category Biznes

PDOPrU definiuj e na własne potrzeby poj ęcie 2 składników majątkowych. Są nimi aktywa w rozumieniu cytowanej wyżej ustawy o rachunkowości, czyli aktywa rzeczowe i obrotowe pomniejszone o przejęte długi funkcjonalnie związane z prowadzoną działalnością gospodarczą zbywcy, o ile długi te nie zostały uwzględnione w cenie nabycia, o której mowa w art. 16g ust. 3 PDOPrU. Ustawa nie stanowi, co należy rozumieć pod pojęciem długu. Nie ulega wątpliwości, że do długów należy zaliczyć zobowiązania zarówno bilansowe jak i pozabilansowe zaciągnięte przez podatnika.

Nieruchomości to, zgodnie z art. 46 § 1 KC, części powierzchni ziemskiej stanowiące odrębny przedmiot własności (grunty), jak również budynki trwale z gruntem związane lub części takich budynków, jeżeli na mocy przepisów szczególnych stanowią odrębny od gruntu przedmiot własności. Prawa majątkowe wyróżnia się, uwzględniając interes ekonomiczny uprawnionego, który te prawa realizuje. W związku z powyższym do praw majątkowych zalicza się w szczególności:

Nie ma zatem podstawy do zastosowania, w przypadku zwrotu dopłat otrzymanych w walucie obcej, postanowień zawartych w zdaniu 3 art. 15 ust. I ustawy. Podwyższenia lub obniżenia kosztów o różnicę wynikającą z różnych kursów walut występujących między dniem zarachowania a dniem zapłaty dokonuje się wyłącznie w przypadkach, gdy poniesione koszty są kosztami uzyskania przychodów.

Przepisy regulujące powstawanie, ustrój i funkcjonowanie spółek kapi- 4 talowych w organizacji zawarte są w KSH. Spółkami tymi mogą być wyłącznie spółka z o.o. lub akcyjna. Spółki kapitałowe w organizacji nie mają osobowości prawnej, aczkolwiek mogą, na podstawie art. 11 § 1 KSH, we własnym imieniu nabywać prawa, w tym własność nieruchomości i inne prawa rzeczowe, zaciągać zobowiązania, pozywać i być pozywane. Sposób reprezentacji spółki z o.o. w organizacji reguluje art. 161 § 2 KSH. Spółkę może reprezentować zarząd albo pełnomocnik powołany jednomyślnie uchwałą wspólników. Odmienne uregulowanie dotyczy tylko spółki jednoosobowej, ponieważ takiej spółki nie może reprezentować jedyny wspólnik, z wyłączeniem zgłoszenia spółki do sądu rejestrowego. Do chwili ustanowienia zarządu spółki akcyjnej w organizacji jest ona reprezentowana przez wszystkich założycieli działających łącznie albo przez pełnomocnika ustanowionego jednomyślną uchwałą założycieli.

Odmienna sytuacja miałaby miejsce wówczas, gdyby spółka wypłaciła udziałowcom odsetki z tytułu dysponowania podzielonym między wspólników zyskiem na cele związane z realizacją działalności gospodarczej spółki.

Zgodnie z treścią umów o unikaniu podwójnego 17 opodatkowania, których stronąjest Polska, termin „odsetki” oznacza dochody z wszelkiego rodzaju roszczeń wynikających z długów, zarówno zabezpieczonych jak i niezabezpieczonych, w szczególności dochody z pożyczek publicznych, obligacji lub skryptów dłużnych wraz ze świadczeniami pochodnymi. Co do zasady, umowy w sprawie zapobieżenia podwójnemu opodatkowaniu stanowią, iż dochody z odsetek wypłacanych w państwie źródła osobie zagranicznej podlegają opodatkowaniu zarówno w Polsce, jak i w państwie siedziby tej osoby (wyjątek, np. umowa z Hiszpanią, zgodnie z którą odsetki opodatkowane sąjedynie w państwie siedziby).

Komentowany przepis PDOPrU nie precyzuje pojęcia 6 dochodów osiąganych na terytorium RP. W praktyce kwestia ta może przysporzyć podatnikom, a także organom skarbowym, wiele trudności interpretacyjnych. Pomocne mogą się tu okazać inne przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, wyjaśnienia Ministra Finansów, czy też zapisy umów w sprawie zapobiegania podwójnemu opodatkowaniu. Powyższy problem dotyczy w szczególności podmiotów nieposiadających na terytorium Polski siedziby lub zarządu. Podmioty te podlegają w Polsce ograniczonemu obowiązkowi podatkowemu, to jest opodatkowane są wyłącznie ich dochody osiągnięte w Polsce. Istotne staje się więc ustalenie w jakich okolicznościach dochody zagranicznych osób prawnych rzeczywiście są osiągane w Polsce.

Na podstawie art. 191 § 1 KH, który obowiązywał do 31.12.2000 r., zysk netto spółki z ograniczoną odpowiedzialnością obligatoryjnie przypadał do podziału między wspólników, chyba że umowa spółki wyłączała prawo wspólników do czystego zysku. Zapis umowy spółki z ograniczoną odpowiedzialnością dotyczący podziału zysku pomiędzy udziałowców odgrywał do końca 2000 r. istotne znaczenie dla wysokości zobowiązań podatkowych zarówno wspólników jak i spółki. W przypadku gdy zysk spółki nie był wyłączony od podziału pomiędzy wspólników, a wspólnicy podjęli uchwałę o zatrzymaniu zysku w spółce, wówczas uważało się, iż stanowi to zadysponowanie przez wspólników osiągniętym przez spółkę dochodem, co podlegało u wspólników opodatkowaniu (wyrok NSA z 1.12.1994 r., SA/Kr 2012/94, Pr.Gosp. 1996/6). Identyczne stanowisko zajęło MF w piśmie z 28.2.1997 r., PO 4/AK-802-114/97, Biul.Skarb. 1997/3. Jednocześnie należy zauważyć, iż spółka dysponująca pieniędzmi, które należały się wspólnikom uzyskiwała z tego tytułu nieodpłatne świadczenie. Wartość tego świadczenia równa była odsetkom, które spółka musiałaby zapłacić w przypadku zaciągnięcia kredytu (pożyczki) na rynku finansowym. KSH, który wszedł w życie z dniem 1.1.2001 r. wprowadził nowe regulacje do- tyczące udziału wspólników w zysku spółki z ograniczoną odpowiedzialnością. Otóż zgodnie z brzmieniem art. 191 § 1 KSH, wspólnik ma prawo do udziału w zysku wynikającym z rocznego sprawozdania finansowego i przeznaczonym do podziału uchwałą zgromadzenia wspólników. Oznacza to, iż w obecnym stanie prawnym nie istnieje ryzyko wystąpienia negatywnych skutków podatkowych w przypadku zatrzymania zysku w spółce przez zgromadzenie wspólników, niezależnie od zapisów umowy spółki.

Komentowana ustawa nie zawiera definicji działalności gospodarczej. 29 Kierując się regułami wykładni systemowej, trzeba się tutaj posiłkować definicją zawartą w art. 2 ust. 1 PrGosp. Działalnością gospodarczą w rozumieniu tej ustawy jest zarobkowa działalność wytwórcza, handlowa, budowlana, usługowa oraz poszukiwanie, rozpoznawanie i eksploatacja zasobów naturalnych, wykonywana w sposób zorganizowany i ciągły. Zgodnie z tym przepisem, działalnością gospodarczą jest więc określona działalność prowadzona w celach zarobkowych. Z definicji tej wynika, że działalność gospodarcza musi mieć na celu osiągnięcie zysku, przy czym nieistotne jest czy podmiot realizujący taką działalność istotnie wypracowuje zysk, czy też ponosi stratę. Kolejną cechą działalności gospodarczej jest to, że jest ona prowadzona w sposób ciągły i zorganizowany.

Od 1.1.1999 r. strata poniesiona w roku podatkowym może być odliczona od dochodu osiągniętego w kolejnych pięciu latach podatkowych bezpośrednio następujących po roku poniesienia straty. Odliczenia nie muszą być dokonywane równomiernie w każdym roku podatkowym, tj. maksymalnie 20% straty rocznie. Podatnik może wybrać dowolnie lata, w których dokona odliczenia straty, przy czym w jednym roku podatkowym odliczenie nie może przekroczyć 50% straty. Oznacza to, iż efektywnie strata może być rozliczona nawet w okresie dwuletnim. Nowe zasady odliczania strat odnoszą się do strat poniesionych po 1998 r. Natomiast straty wykazane przed 1999 r. i nieodliczone do końca 1999 r. podlegają kompensacie z dochodem, zgodnie z zasadami obowiązującymi do 31.12.1998 r., a więc w okresie trzyletnim. W stanie prawnym obowiązującym zarówno przed jak i po 1.1.1999 r. dopuszcza się jednoczesne odliczanie w danym roku straty poniesionej w kilku poprzedzających latach podatkowych.

Ustalenie zasad opodatkowania do- 9 chodów, których źródłem są rzeczy ruchome będące własnością podmiotów nieposiadających w Polsce siedziby ani zarządu jest kwestią bardziej złożoną niż ma to miejsce w przypadku opodatkowania dochodów z nieru- chomości. Istotne znaczenie dla ustalenia istnienia obowiązku podatkowego w Polsce może mieć charakter powiązań osoby zagranicznej z Polską, miejsce zawarcia umowy, na mocy której podmiot osiąga dochody, a także położenie rzeczy ruchomej, będącej źródłem dochodów.

Zgodnie z art. 18 PDOPrU, niektóre rodzaje darowizn dokonane przez podatników podatku dochodowego od osób prawnych dają podstawę do pomniejszenia dochodu do opodatkowania. Darowizny takie mogą być dokonywane również przez wspólników spółki osobowej będących osobami prawnymi. W takim przypadku obniżenie dochodu osoby prawnej nastąpi z uwzględnieniem art. 5 ust. 2 PDOPrU, tj. proporcjonalnie do posiadanego przezeń udziału. Jeżeli umowa spółki przewiduje taki sam udział wspólnika w przychodach jak i w kosztach (zyskach/stratach), wówczas pomniejszenie dochodu o kwoty dokonanych darowizn następuje z uwzględnieniem tego samego udziału. Jeżeli umowa spółki przewiduje inny udział w przychodach, a inny w kosz- tach, nie rozstrzygając wyraźnie o udziale dla celów obniżenia dochodu, wówczas należy brać pod uwagę udział w przychodach. Zgodnie z art. 5 PDOPrU domniemywa się, że wielkość procentowego udziału w przychodach stanowi jednocześnie wielkość procentowego udziału w kosztach oraz udziału dla celów obniżenia dochodu. Umowa spółki może oczywiście określać inny udział w przychodzie, inny udział w kosztach, a inny podział uprawnienia do pomniejszenia dochodu do opodatkowania o wydatki określone w art. 18 PDOPrU.