W przypadku zaciągnięcia kredytu dewizowego różnice kursowe kapitalizowane są (naliczane) w dniu zapłaty zobowiązania. Dla prawidłowego wyliczenia różnic kursowych istotne znaczenie ma ustalenie dnia faktycznej spłaty kredytu, a spłata kredytu lub jego rat powinna być udokumentowana wyciągiem bankowym. Za dzień spłaty kredytu uważa się również rozliczenie poprzedniego kredytu wskutek uruchomienia nowego. W praktyce często mamy do czynienia z kredytem denominowanym. Kredyt tego rodzaju charakteryzuje się następującymi cechami:

Określenie przychodów za pomocą metod trandycyjnych nie jest zawsze możliwe, w szczególności, gdy przedmiotem transakcji są złożone dobra niematerialne. W takich przypadkach dopuszcza się zastosowanie metod zysku transakcyjnego. Polegają one na określaniu dochodów na podstawie zysku, jakiego racjonalnie mógłby oczekiwać dany podmiot uczestniczący w transakcji.

Za przychód, zgodnie z art. 12 ust. 1 pkt 1 PDOPrU, uznawane są przede wszystkim otrzymane pieniądze i wartości pieniężne. Pieniądz. Zgodnie z art. 45 KC rzeczami (…) są tylko przedmioty materialne. Przyjmuje się jednak, że pieniądze są również rzeczami, ale rzeczami sui generis, a więc takimi, których wartość nie wynika z ich właściwości fizycznych, lecz z określonych gwarancji, jakie im zapewnia państwo.

Warunek określony w ust. 2 pkt 1 lit. d) uważa się za spełniony również wtedy, gdy spółka po przystąpieniu do podatkowej grupy kapitałowej dokona korekty deklaracji podatkowej i ureguluje tę zaległość wraz z należnymi odsetkami w terminie 14 dni od dnia złożenia korekty deklaracji albo w terminie 14 dni od doręczenia decyzji organu pierwszej instancji, określającej wysokość zobowiązania, ureguluje tę zaległość wraz z należnymi odsetkami. Umowa musi zawierać co najmniej:

Należy zauważyć, iż zgodnie z brzmieniem art. 10 PDOPrU, za dochód z udziału w zyskach osób prawnych można uznać wyłącznie tę część kwoty pobranej z kapitału zapasowego, która jest przekazywana na podwyższenie kapitału zakładowego. Dlatego też, jeżeli kwota agio pobrana z kapitału zapasowego przeznaczona jest także na uiszczenie podatku dochodowego z tytułu zasilenia kapitału zakładowego, bowiem spółka byłaby płatnikiem tego podatku, to do podstawy opodatkowania nie można zaliczyć kwoty odprowadzonej do urzędu skarbowego, a jedynie kwotę podwyższającą kapitał zakładowy (ustaloną w drodze uchwały walnego zgromadzenia). Tymczasem wiele spółek płaci podatek od dochodu z tytułu podwyższenia kapitału zakładowego ze środków zdeponowanych na kapitale zapasowym, którego podstawąjest cała kwota agio pobrana z kapitału zapasowego, a więc także ta część, która trafia na konto urzędu skarbowego. Problem ten porusza także A. Mielczarek w artykule „Spółki płacą za wysokie podatki” (Parkiet 56/1999).

Wprowadzone do ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych 9 przepisy art. 9a mają ułatwić ocenę czy stosunki (transakcje) między podmiotami powiązanymi są układane zgodnie z zasadami rynkowymi, a w szczególności mają ułatwić organom podatkowym (kontroli skarbowej) ustalenie niewykazanego lub wykazanego w zaniżonej wysokości dochodu z transakcji pomiędzy podmiotami powiązanymi. W związku z powyższym interpretacje przepisów art. 9a należy dokonywać łącznie z art. 11 PDOPrU oraz treścią SzacDochR.

Za dowody świadczące o poniesionych przez podatnika kosztach mogą być uznane dokumenty potwierdzające dokonanie konkretnych transakcji nawet wówczas, gdy są wadliwe i nie spełniają wszystkich wymagań określonych w RachU.

Kategorią przychodów, do których nie stosuje się przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych są także przychody z czynności, które nie mogą być przedmiotem prawnie skutecznej umowy. Zgodnie z art. 58 § 1 i 2 KC, czynność prawna sprzeczna z zasadami współżycia społecznego, z ustawą albo mająca na celu jej obejście jest nieważna (np. umowa o wykonanie czynu zabronionego przez KK). Zarówno KC jak i inne ustawy przewidują szereg sytuacji, w których dana umowa jest nieważna, np. z powodu niezachowania określonej formy (w przypadku sprzedaży nieruchomości – formy aktu notarialnego – art. 158 KC) lub dokonania czynności bez odpowiedniego zezwolenia (organu administracyjnego) lub przez osobę nieuprawnioną (w przypadku przekroczenia zakresu pełnomocnictwa przy czynności jednostronnej – art. 104 KC). Oznacza to, że nie wywiera ona skutków prawnych. Czynność taka jest nieważna od momentu jej dokonania z mocy prawa. Przykładowo, wniesienie dopłat do spółki z naruszeniem bezwzględnie obowiązujących przepisów KSH sprawia, że czynność ta jest nieważna.

Udowodnienie, że poniesione wydatki stanowią 10 koszt uzyskania przychodów spoczywa na podatniku. Z faktu uznania po- czynionego wydatku za koszt podatkowy korzyści odnosi podatnik, ponieważ tym samym zmniejsza on podstawę opodatkowania.

Zwolniony z podatku jest Skarb Państwa. Żadne przepisy jednak nie za wierają definicji tego podmiotu. Z przepisów KC wynika jedynie, że Skarb Państwa jest osobą prawną (art. 33 KC) oraz że jest on podmiotem praw i obowiązków w stosunkach cywilnoprawnych, które dotyczą mienia państwowego nienależącego do innych państwowych osób prawnych. Skarb Państwa jest szczególną osobą prawną reprezentowaną przez swoiste państwo we jednostki organizacyjne nieposiadające osobowości prawnej, zwane stationes fisci. Przykładowo, stationes fisci są naczelne, centralne i terenowe organy administracji państwowej.

Analogicznie jak w przypadku przychodów z tytułu różnic kursowych, również koszty nie powstają wyłącznie wskutek samego posiadania walut i zmian ich kursów. Jak wypowiedział się NSA w wyroku z 9.10.1996 r. (SA/Lu 2119/95, LEX 29893):

Ewidencję środków trwałych prowadzi się w formie księgi inwentarzowej majątku trwałego (a w przedsiębiorstwie wielozakładowym również w formie zakładowych książek środków trwałych), szczegółowych kart obiektów inwentarzowych (metryk) oraz tabel amortyzacyjnych.