Category Biznes

Jeżeli podatnik nie prowadzi ewidencji rachunkowej, bądź też jąprowa- dzi, ale w sposób błędny czy wadliwy, stan taki nie zapewnia możliwości ustalenia wysokości podstawy opodatkowania i należnego podatku jedynie na podstawie określonej w ust. 1 komentowanego artykułu, czyli na podstawie prowadzonych zgodnie z przepisami wszelkich koniecznych ewidencji. Sytuacja taka nie oznacza naturalnie, że deklarowany przychód nie został osiągnięty lub był osiągnięty w innej wysokości, albo, że dany wydatek czy koszt nie wystąpił. Jak już wspominaliśmy, w następstwie nieprawidłowego prowadzenia rachunkowości dochodzi do ustalenia dochodu (straty) w drodze oszacowania. Ordynacja podatkowa w art. 23 stanowi, że organ podatkowy określa 7 podstawę opodatkowania w drodze oszacowania wtedy, gdy:

Pozostałe czynniki. Inne czynniki, które mogą być uwzględnione w dokumentacji podatkowej to np.:

– 1) okres, w jakim realizowana jest transakcja,

Ustawa z 18.9.2001 r. – Kodeks morski (Dz.U. Nr 138, poz. 1545 ze zm.) stanowi, że prawa rzeczowe na statku podlegają prawu państwa jego bandery. Do stosunków prawnych wynikających ze zdarzeń, które nastąpiły na statku znajdującym się na pełnym morzu, stosuje się prawo bandery statku.

U pracodawców będących akcjonariuszami pracowniczego towarzystwa emerytalnego kosztem uzyskania przychodów w roku podatkowym są koszty ustalone zgodnie z ust. 1, a także:

Zgodnie z art. 12 ust. 4 pkt 9, 51 do przychodów nie zalicza się należnego podatku od towarów i usług. Zarówno w VATU jak i w wydanych do niej przepisach wykonawczych nie zdefiniowano pojęcia podatku należnego. Praktyka związana z funkcjonowaniem podatku od towarów i usług wskazuje, iż jest to podatek, który podatnik obowiązany jest obliczyć z tytułu wykonania czynności podlegających opodatkowaniu tym podatkiem. W uproszczeniu można więc stwierdzić, iż podatek należny jest podatkiem od sprzedaży.

Dokumentacja podatkowa po- 13 winna zawierać określenie strategii gospodarczej oraz innych działań w jej ramach – w przypadku, gdy przyjęta strategia miała wpływ na wartość transakcji. Zgodnie z § 8 ust. 3 SzacDochR, strategia gospodarcza obejmuje takie elementy jak:

Przepis art. 11 PDOPrU obowiązuje od 1.1.1997 r. Wprowadzony został ustawą z 21.11.1996 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz.U. Nr 137, poz. 639). Wcześniejsze przepisy krytykowane były z uwagi na ich nieprecyzyjność i lakoniczność. W związku z czym ustawodawca wprowadził:

Należałoby uściślić pojęcie wkładu niepieniężnego (aportu). 42 Takiej definicji nie podaje KSH. Tym niemniej z wyroków SN oraz sądów powszechnych można wywnioskować, iż wkładem niepieniężnym (aportem) mogą być wszelkie przedmioty majątkowe (rzeczy i prawa), które są zbywalne i mogą zostać zakwalifikowane jako aktywa podmiotu. Zdaniem SN wyrażonym w wyroku z 20.5.1992 r. (III CZP 52/92, OSP 1993/6):

Uzyskanie przychodu z nieodpłatnego świadczenia może nastąpić również wskutek zaciągnięcia nieoprocentowanej pożyczki. Umowa pożyczki, na mocy której pożyczkobiorca nie zobowiązał się do zapłaty pożyczkodawcy (bankowi) wynagrodzenia (np. w postaci odsetek), może być uznana za źródło nieodpłatnego świadczenia. Uznaje się wówczas, że uzyskany przychód wynosi równowartość kwoty odsetek, jakie pożyczkobiorca musiałby uiszczać w wyniku zawarcia analogicznych umów pożyczki na rynku pieniężnym1.

W tej sytuacji ma zastosowanie art. 16 ust. 1 pkt 10 lit. a) ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, według którego nie uważa się za koszty uzyskania przychodów wydatków (także wynikłych z waloryzacji) na spłatę pożyczek (kredytów) z wyjątkiem skapitalizowanych odsetek od tych pożyczek (kredytów).

Z drugiej strony istnieją określone sytuacje, kiedy podatnik ma prawo odliczyć od przychodów poniesione w roku podatkowym koszty ich uzyskania, pomimo że nie dotyczą one przychodów tego roku podatkowego. Są to koszty o charakterze ogólnym, które trudno przyporządkować do określonego strumienia przychodów, przykładowo są nimi: koszty usług marketingowych lub promocyjnych, które mająumożliwić podniesienie wolumenu sprzedaży towarów produkowanych przez podatnika, wydatki związane z wypełnieniem przez podatnika warunków złożenia oferty w postępowaniu o udzielenie zamówienia publicznego (takim wymogiem może być uzyskanie legalizacji w Głównym Urzędzie Miar na urządzenie produkowane przez podatnika, co z kolei może się wiązać z koniecznością poniesienia wydatków na modyfikację urządzenia w celu uzyskania wymaganych przez GUM parametrów technicznych). Zdaniem autorów, w opisanych powyżej sytuacjach podatnik będzie mógł zakwalifikować poniesione wydatki jako koszty uzyskania przychodów nawet wówczas, gdy świadczone na rzecz podatnika usługi marketingowe lub promocyjne przyczynią się do wyraźnego wzrostu produkcji sprzedanej dopiero w następnych latach podatkowych, a oferta złożona przez podatnika w ramach postępowania o udzielenie zamówienia publicznego nie zostanie przyjęta albo zostanie przyjęta w roku podatkowym następującym po roku, w którym podatnik poniósł związane z przystąpieniem do oferty wydatki. Na potwierdzenie tej tezy przytaczamy poniżej treść następujących wyroków NSA.

W przypadku nieudzielenia przez podatnika odpowiedzi na pytanie dotyczące wartości umownej sprzedawanych rzeczy, niedokonania zmiany wartości lub niewskazania przyczyn, które uzasadniają podanie ceny znacznie odbiegającej od wartości rynkowej, ustawodawca pozwala urzędowi skarbowemu ustalić przychód z uwzględnieniem opinii biegłych.