Wartość rynkowa dóbr niematerialnych i usług

SzacDochR prze widuje szczególne zasady ustalania wartości rynkowej dóbr niematerialnych i usług, w szczególności: wydatków na reklamę, pożyczek i kredytów, wydatków na badania oraz wydatków ponoszonych wspólnie na wytworzenie dóbr niematerialnych.

Przy określeniu wartości rynkowej dóbr niematerialnych lub usług w transakcjach między podmiotami powiązanymi, organy podatkowe powinny badać w pierwszej kolejności, czy niezależne, racjonalnie działające podmioty zawarłyby taką transakcję na warunkach, jakie ustaliły podmioty powiązane.

W przypadkach kiedy racjonalnie oczekiwane korzyści (zyski) podmiotu zawierającego taką transakcję sąw sposób oczywisty mniejsze, niż wydatki poniesione w związku z tą transakcją, wydatki takie, stosownie do art. 15 ust. 1 PDOPrU, nie mogą być uznane za koszty uzyskania przychodów. Należy podkreślić, iż w przepisach nie ma mowy o tym, iż korekta kosztów uzyskania przychodów będzie dotyczyła tylko tej części wydatków, które wykraczają powyżej poziomu wydatków współmiernych do oczekiwanych korzyści. W praktyce należy się spodziewać, iż w sytuacji, kiedy organ podatkowy udowodni, iż dany podmiot ponosi nieracjonalne wydatki, zostaną one w całości uznane za niestanowiące kosztów uzyskania przychodu. Przy określaniu wysokości ww. wydatków bierze się pod uwagę również inne koszty warunkujące korzystanie z danego dobra lub usługi.

Organ podatkowy nie powinien brać pod uwagę okoliczności, które nie mogły być znane stronom transakcji w dniu jej zawarcia, a które, jeśli byłyby im znane, mogłyby spowodować określenie przez strony wyższej lub niższej wartości przedmiotu transakcji. Tak więc organy podatkowe oraz organy kontroli skarbowej nie powinny powoływać się np. na dane ob- jęte tajemnicą handlową. Kontrowersje budzi pytanie czy dane dostępne podatnikowi odpłatnie w wywiadowniach gospodarczych, bazach danych finansowych czy agencjach mogą być wykorzystane przez organy podatkowe lub organy kontroli skarbowej do oszacowania dochodu. Zgodnie z wytycznymi OECD w zakresie cen transferowych1, od podatnika ustalającego cenę transferową można wymagać uwzględnienia jedynie takich danych, które jest on w stanie w racjonalny sposób zdobyć. Przy czym podkreśla się, iż nie powinno się żądać zdobycia danych, z uzyskaniem których związany jest koszt lub wysiłek administracyjny nieproporcjonalnie wysoki do wagi dokumentacyjnej danych czy też kwot, które wchodzą w grę.

Wydatki na reklamę. Przy szacowaniu dochodów organy skarbowe 27 i organy kontroli skarbowej określają koszty ponoszone przez podmioty powiązane na reklamę, proporcjonalnie do osiąganych przez te podmioty korzyści z reklamy. Jeżeli jeden podatnik ponosi koszty reklamy, z której korzyści osiąga również podmiot powiązany z tym podatnikiem, należy wówczas uznać, iż ten pierwszy podmiot wykonuje usługi handlowe w granicach, w jakich odpowiadają one co do natury i zakresu usługom prowadzonym przez niezależne przedsiębiorstwo reklamowe.

W szczególności, w celu określenia proporcjonalności ponoszonych wydatków na reklamę, której prowadzenie przynosi potencjalne korzyści dwóm lub większej liczbie podmiotów powiązanych, uwzględnić należy, na jakich rynkach prowadzona jest reklama, oraz udział sprzedaży reklamowanych dóbr i usług poszczególnych podmiotów powiązanych na rynkach objętych reklamą.

Leave a reply

You may use these HTML tags and attributes: <a href="" title=""> <abbr title=""> <acronym title=""> <b> <blockquote cite=""> <cite> <code> <del datetime=""> <em> <i> <q cite=""> <s> <strike> <strong>