W odniesieniu do omawianej sytuacji należy zwrócić szczególną uwagę, że istotnym elementem treści powołanych przepisów jest obowiązek uprzedniego wezwania stron umowy kupna-sprzedaży do zmiany ceny lub wskazania przyczyn uzasadniających podanie ceny znacznie odbiegającej od wartości rynkowej, w czym ustawodawca pozostawia urzędowi skarbowemu możliwość działania na zasadzie uznania.
Prawo dokonania oceny przyczyn podanych przez strony jako uzasadnienie przyjętej przez nie ceny nie oznacza jednak przy tym pełnej dowolności w ocenie przedstawionych przez podatników argumentów.
Opierając się na dotychczasowych doświadczeniach należy stwierdzić, iż sam tylko fakt występowania rozbieżności pomiędzy ceną transakcyjną a ceną rynkową nie pozwala na uznanie tego w sposób jednoznaczny i wystarczający za dowód co do istnienia porozumienia zawartego przez strony umowy leasingu odnośnie do warunków przeniesienia własności jej przedmiotu, gdy był on zaliczany do składników majątku właściciela, a co miałoby wskazywać na niewłaściwy sposób rozliczenia w podatku dochodowym opłat z tytułu umowy leasingu, oraz odpisów amortyzacyjnych.
Nie można bowiem z zasady wykluczyć możliwości wystąpienia przypadków, gdy – niezależnie od tego, czy miało miejsce zobowiązanie leasingodawcy do przeniesienia na używającego własności przedmiotu umowy czy też nie – stosunkowo niska cena oddaje rzeczywistą jego wartość. (…)” (pismo MF z 26.8.1998 r., PB 3/JW-722-254/2878/98, Biul.Skarb. 1998/5/27).
Urząd skarbowy, dokonując korekty, obowiązany jest wykazać brak przyczyny dla ustalenia ceny odbiegającej od wartości rynkowej. Praktycznie urząd powinien udowodnić, że sprzedający mógł w momencie sprzedaży uzyskać cenę odpowiadającą wartości rynkowej.
Ustalenie przychodu na poziomie wartości rynkowej może być dokonane jedynie w połączeniu z wymiarem podatku (albo z decyzją o wysokości straty), co oznacza, że wpływa ono na określoną w decyzji urzędu skarbowego wysokość podatku lub zaliczki.
Leave a reply