Podatkowa grupa kapitałowa traci swój status podatkowy albo na skutek upływu okresu obowiązywania umowy ojej utworzeniu, albo z powodu naruszenia któregoś z warunków koniecznych do utrzymania specjalnego statusu podatkowego. W związku z tym, że niektóre wymogi muszą być spełnione jedynie w okresie przed założeniem grupy, ich naruszenie już w okresie działania grupy nie spowoduje utraty przez grupę jej statusu. Przykładowo, ustawodawca przewiduje, że spółki tworzące podatkową grupę kapitałową nie mogą mieć przed utworzeniem grupy zaległości podatkowych i innych, do których stosuje się przepisy OrdPU, z zastrzeżeniem ust. 2a. Oznacza to, że funkcjonująca już grupa i wchodzące w jej skład spółki mogą mieć takie zaległości. O ile, w przypadku upływu okresu obowiązywania umowy można zapobiec utracie szczególnego statusu grupy przez zmianę istniejącej umowy lub zawarcie i zarejestrowanie nowej umowy, to naruszenie warunków uznania podatkowej grupy kapitałowej za podatnika podatku dochodowego powoduje nieodwołalnie utratę statusu podatnika.
Ustawodawca przyjmuje zasadę, że dzień naruszenia któregokolwiek z warunków, jest dniem utraty statusu podatnika oraz ostatnim dniem roku podatkowego podatkowej grupy kapitałowej. Wyjątek stanowi naruszenie warunku dochodowości w wysokości 3%. Za dzień utraty statusu podatnika uznaje się wówczas ostatni dzień miesiąca, w którym złożono wstępne zeznanie podatkowe, nie później jednak niż dzień, na który przypada ustawowy termin złożenia tego zeznania.
Ponowne przystąpienie do innej podatkowej grupy kapitałowej spółki wchodzącej uprzednio w skład grupy, która utraciła szczególny status podatkowy, jest możliwe dopiero po upływie roku podatkowego tej spółki, następującego po roku podatkowym, w którym uprzednio funkcjonująca grupa kapitałowa straciła swój szczególny status.
Korzyści podatkowe wynikające z zawiązania podatkowej grupy kapitałowej
Podstawową korzyścią podatkową wynikającą z utworzenia podatkowej 26 grupy kapitałowej jest możliwość rozliczania przez spółki osiągające dochód strat poniesionych przez inne spółki i to już w roku poniesienia straty. Poszczególne spółki, jako odrębni podatnicy, samodzielnie mogłyby rozliczać poniesione przez siebie straty, ale dopiero w latach następnych i pod warunkiem osiągnięcia dochodu. Spółka niewchodząca w skład grupy mogłaby odliczać poniesioną stratę przez kolejnych 5 lat podatkowych, a w przypadku gdyby dochód uzyskany w danym roku podatkowym (w kilku kolejnych latach podatkowych) był zbyt niski, spółka nieodwracalnie traciłaby możliwość odliczenia w całości poniesionej wcześniej straty. Możliwość szybszego pomniejszenia dochodu o straty poniesione przez spółki wchodzące w skład grupy wynika ze szczególnego sposobu ustalania podstawy opodatkowania w podatkowej grupie kapitałowej. Podstawę opodatkowania w grupie stanowi bowiem nadwyżka sumy dochodów spółek nad sumą strat pozostałych spółek uczestniczących w tej grupie, pomniejszona o przysługujące grupie odliczenia, przykładowo, odliczenia z tytułu dokonanych darowizn lub poniesionych wydatków inwestycyjnych (te ostatnie odliczenia, poczynając od 1.1.2000 r., przysługują na podstawie przepisów przejściowych zawartych w ustawie z 20.11.1999 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych). Sposób obliczania dochodu grupy kapitałowej jest bliżej przedstawiony w komentarzu do art. 7a PDOPrU.
Ważną korzyścią podatkową, związaną z uzyskaniem podmiotowości 27 prawno-podatkowej w postaci podatkowej grupy kapitałowej, jest możliwość czynnego wpływania na kształtowanie poziomu przychodów i kosztów w poszczególnych spółkach grupy poprzez stosowanie cen transferowych. W przypadku transakcji między spółkami wchodzącymi w skład grupy nie ma bowiem zastosowania art. 11 PDOPrU o szacowaniu przez organy podatkowe dochodów podmiotów powiązanych kapitałowo, majątkowo lub przez wzajemne relacje personalne. Inne znaczące korzyści wynikające z zawiązania podatkowej grupy kapitałowej to:
– możliwość odliczenia przez spółkę-darczyńcę darowizn na rzecz innych spółek wchodzących w skład grupy,
– zwolnienie spółki dominującej z ryczałtowego 15% podatku od dywidend i innych przychodów z tytułu udziału w zyskach spółek zależnych (należących do podatkowej grupy kapitałowej),
– możliwość obciążania nakładami inwestycyjnymi dowolnej spółki, podczas gdy z odliczeń tych wydatków dla celów podatkowych korzysta grupa jako całość,
– uniknięcie niekorzystnych konsekwencji odmiennej interpretacji przepisów podatkowych przez różne organy podatkowe, właściwe dla siedziby poszczególnych spółek wchodzących w skład grupy.
Leave a reply