Otrzymane przez podatnika pożyczki i kredyty nie stanowią u niego przychodu podatkowego, gdyż nie jest to przysporzenie definitywne w tym sensie, że w sposób ostateczny faktycznie powiększa aktywa podatnika. Wynika to również z treści art. 12 ust. 4 pkt 1, zgodnie z którym, otrzymanych lub zwróconych pożyczek (kredytów) nie zalicza się do przychodów. Jednakże w przypadku umorzenia lub przedawnienia zobowiązań z tytułu zaciągniętych kredytów i pożyczek u podatnika powstanie przychód do opodatkowania.
Jednakże, zgodnie z art. 12 ust. 4 pkt 8, do przychodów nie zalicza się kwoty stanowiącej równowartość umorzonych zobowiązań, w tym także z tytułu pożyczek (kredytów), jeżeli umorzenie zobowiązań jest związane z bankowym postępowaniem ugodowym w rozumieniu przepisów o restrukturyzacji finansowej przedsiębiorstw i banków, lub z postępowaniem upadłościowym z możliwością zawarcia układu w rozumieniu przepisów Prawa upadłościowego i naprawczego, lub z realizacją programu restrukturyzacji na podstawie odrębnych ustaw.
Nie stanowią przychodu również umorzone pożyczki pochodzące z Funduszu Pracy. Pożyczka jest umową konsensualną, tj. dochodzącą do skutku przez samo porozumienie stron. Zatem w sensie cywilistycznym, wydanie przedmiotu pożyczki stanowi wykonanie umowy pożyczki, która była prawnie skuteczna już w momencie porozumienia się stron, co do jej zawarcia. KC w art. 720 stanowi, że przez umowę pożyczki, dający pożyczkę zobowiązuje się do przeniesienia na własność biorącego określonej ilości pieniędzy albo rzeczy oznaczonych tylko co gatunku, a biorący zobowiązuje się do zwrotu tej samej ilości pieniędzy albo tej samej ilości rzeczy tego samego gatunku i tej samej jakości. Charakterystyczne dla umowy pożyczki jest to, że udzielający pożyczki nie ma prawa do kontroli sposobu dysponowania przedmiotem pożyczki przez biorącego. Ta cecha odróżnia umowę pożyczki od zbliżonej do niej umowy kredytu bankowego1.
Leave a reply