Specjalna strefa ekonomiczna, zgodnie z przepisami ustawy 6 z 20.10.1994 r. o specjalnych strefach ekonomicznych (Dz.U. Nr 123, poz. 600 ze zm.), jest wyodrębnioną, niezamieszkaną częścią terytorium RP, na której może być prowadzona działalność gospodarcza. Ustanowienie strefy następuje w drodze rozporządzenia RM. Takie rozporządzenie określa:
– nazwę, teren i granice strefy,
– przedmioty działalności gospodarczej, na które nie będzie udzielone zezwolenie,
– okres, na jaki ustanawia się strefę,
– wielkość pomocy udzielanej przedsiębiorstwom prowadzącym działalność gospodarczą na terenie strefy na podstawie zezwolenia,
– szczegółowe warunki uznawania wydatków za wydatki poniesione na inwestycję na terenie strefy, a także ich minimalną wysokość.
Obecnie funkcjonuje w Polsce 14 specjalnych stref ekonomicznych. Najważniejszym wyróżnikiem strefy w stosunku do pozostałego terytorium Polski jest zastosowanie w stosunku do podmiotów prowadzących działalność gospodarczą na terenie SSE znacznych preferencji ekonomiczno-podatkowych. Dochody uzyskane z działalności gospodarczej prowadzonej na terenie strefy mogą być częściowo lub całkowicie zwolnione od podatku dochodowego. Ograniczeniem swobodnego dostępu do specjalnej strefy ekonomicznej i korzystania z profitów stąd wynikających, jest wymóg posiadania zezwolenia ministra właściwego do spraw gospodarki. W praktyce jednak, uprawnienia do udzielania zezwoleń zostały powierzone przez ministra podmiotom zarządzającym poszczególnymi strefami.
Leave a reply