Tak więc nieodpłatnym świadczeniem będą w szczególności wszelkie wykonane lub zakupione na rzecz beneficjenta świadczenia o charakterze usługowym oraz inne, przyznające mu prawa do używania lub użytkowania składnika majątku. W wyroku z 19.6.1996 r. (SA/Sz 2231/95, LEX 27189), sąd potwierdził, że:
„Oddanie rzeczy w nieodpłatne używanie na podstawie umowy użyczenia bądź umowy użytkowania stanowi – w rozumieniu przepisów ustawy z 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych – nieodpłatne świadczenie dla podmiotu przejmującego rzecz do używania. Stosownie do art. 12 ust. 1 pkt 2 ustawy wartość tego
Podobnie orzekł NSA m.in. w wyrokach: z 19.1.2000 r., I SA/Wr 880/98, LEX 40562: „korzystanie przez spółkę ze środków pieniężnych będących u niej w depozycie było nieodpłatnym korzystaniem z cudzych środków pieniężnych”: z 10.4.2000 r., III SA 2252/99, LEX 40687: „Pod pojęciem nieodpłatnego świadczenia, o którym mowa w art. 12 ust. 1 pkt 1 ustawy z 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych, należy rozumieć te wszystkie zjawiska gospodarcze i zdarzenia prawne, których następstwem jest uzyskanie korzyści kosztem innego podmiotu”. świadczenia stanowi przychód używającego dla ustalenia podstawy opodatkowania podatkiem dochodowym”. Przychody uzyskiwane przez podatnika z nieodpłatnych świadczeń mogą przyjąć, w szczególności, jedną z następujących form:
– profity związane z nieodpłatnym korzystaniem z rzeczy (przykładowo samochodu) lub nośników energii,
– nieodpłatne wykonanie na rzecz podatnika usług przez inny podmiot (w szczególności przez osobę trzecią na zlecenie tego podmiotu),
– nieodpłatne udostępnienie przez inny podmiot lokalu na prowadzenie działalności gospodarczej lub na inne cele podatnika.
Leave a reply