U mowy międzynarodowe jako część systemu prawnego. Zgodnie z brzmieniem art. 87 i 91 Konstytucji RP z 2.4.1997 r. (Dz.U. Nr 78, poz. 483 ze zm.), ratyfikowane umowy międzynarodowe, a więc także umowy w sprawie zapobieżenia podwójnemu opodatkowaniu są, po ich ogłoszeniu w Dzienniku Ustaw Rzeczypospolitej Polskiej, źródłem powszechnie obowiązującego w Polsce prawa i stosuje się je bezpośrednio. Ratyfikowana umowa międzynarodowa ma pierwszeństwo przed ustawą, jeżeli ustawy tej nie da się pogodzić z umową. Oznacza to, że w przypadku gdy zasady opodatkowania osób zagranicznych przewidziane w umowie o unikaniu podwójnego opodatkowania są korzystniejsze dla tych osób, niż to wynika z ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, wówczas stosuje się przepisy tej umowy. Podobna reguła wynika nie tylko z Konstytucji RP, ale także z komentowanej ustawy. Przykładowo, art. 22 ust. 2 PDOPrU stanowi, iż podatek dochodowy z uzyskiwanych przez podmioty zagraniczne dywidend oraz innych przychodów z tytułu udziału w zyskach osób prawnych mających siedzibę na terytorium Polski wynosi 19% (w 2003 r. – 15%), chyba że umowa w sprawie zapobieżenia podwójnemu opodatkowaniu stanowi inaczej.
Zakład jako forma prowadzenia działalności. Istotne znaczenie dla 13 powstania obowiązku podatkowego z tytułu osiągania w Polsce dochodów przez podmioty zagraniczne przypisuje się, zgodnie z treścią umów w sprawie zapobieżenia podwójnemu opodatkowania, formie prowadzenia działalności w Polsce. Niezbędne jest ustalenie, czy działalność podmiotów zagranicznych prowadzona jest w Polsce za pośrednictwem zakładu. Umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania stanowią bowiem, iż dochody z działalności prowadzonej w Polsce przez podmioty zagraniczne podlegają opodatkowaniu w Polsce jedynie wówczas, gdy działalność ta realizowana jest przez położony w Polsce zakład. W przypadku gdy zagraniczna osoba prawna osiąga w Polsce dochody, ale nie za pośrednictwem położonego tu zakładu, wówczas dochody te podlegają opodatkowaniu wyłącznie w kraju siedziby tej osoby.
Zakład jest stałą placówką służącą prowadzeniu działalności gospodarczej przedsiębiorstwa, w szczególności w postaci miejsca zarządzania, filii, biura, zakładu fabrycznego, warsztatu, magazynu, kopalni, kamieniołomu lub innego miejsca wydobywania bogactw ziemnych, a także budowy lub montażu, których okres realizacji przekracza określony czas (w zależności od umowy 6,9,12,18 lub 24 miesiące). Nie uważa się za zakład placówek, które służą wyłącznie do nabywania, składowania, wystawiania lub wydawania towarów przedsiębiorstwa macierzystego. Zakładem nie są także zapasy powyższych towarów. Zakładu nie stanowią również placówki utrzymywane do udzielania i uzyskiwania informacji albo prowadzenia badań naukowych na rzecz przedsiębiorstwa macierzystego, a także w celach reklamowych. Za prowadzenie zakładu uważa się jednakże wykonywanie przez osobę fizyczną działalności na rzecz zagranicznego przedsiębiorstwa polegającej na zawieraniu umów na rzecz tego przedsiębiorstwa, chyba że działalność ta ogranicza się wyłącznie do zakupów towarów dla przedsiębiorstwa albo działalność jest prowadzona przez niezależnego przedstawiciela. Za niezależnego przedstawiciela uważa się osobę, która zawiera umowy w ramach swojej zwykłej działalności handlowej, np. maklera, komisanta, itp.
Postanowienia umów w sprawie zapobieżenia podwójnemu opodatkowaniu cz. II
Dochody z majątku nieruchomego. Umowy międzynarodowe 14 w sprawie zapobieżenia podwójnemu opodatkowaniu stanowią, iż wszelkie dochody z maj ątku nieruchomego osiągnięte przez podmioty zagraniczne podlegają opodatkowaniu w kraju położenia nieruchomości. W rozumieniu umów w sprawie unikania podwójnego opodatkowania za nieruchomości, oprócz znaczenia przypisanego przepisami krajowymi (Kodeksem cywilnym), uważa się także prawo użytkowania wieczystego gruntu, przynależności do majątku nieruchomego, żywy i martwy inwentarz go- spodarstw rolnych i leśnych oraz zasoby mineralne i inne bogactwa naturalne. Źródłem dochodów z nieruchomości może być zarówno ich sprzedaż, dzierżawa, najemjak i inne prawa wynikające z własności nieruchomości.
Dochody z majątku ruchomego. Odrębnie niż w przypadku dochodów z majątku nieruchomego, umowy w sprawie zapobieżenia podwójnemu opodatkowaniu regulują kwestię dochodów, których źródłem są rzeczy ruchome. Rzeczy ruchome zaliczane są do grupy tych składników majątkowych, których nie wymienia się enumeratywnie w treści umów. Dochody, których źródłem jest ta kategoria składników majątkowych, zgodnie z treścią umów w sprawie zapobieżenia podwójnemu opodatkowaniu, podlegają opodatkowaniu wyłącznie w kraju siedziby podmiotu uzyskującego dochód. Wyjątek stanowią tu rzeczy ruchome, które stanowią źródło dochodów osiąganych w Polsce za pośrednictwem położonego tu zakładu podmiotu zagranicznego oraz rzeczy stanowiące „przynależności do majątku nieruchomego”.
Dochody z należności licencyjnych. Zgodnie z treścią umów w sprawie unikania podwójnego opodatkowania, przez należności licencyjne należy rozumieć wszelkie kwoty wypłacane z tytułu użytkowania lub prawa do użytkowania praw autorskich do dzieła literackiego, artystycznego lub naukowego, włącznie z filmami i programami dla radia i telewizji, patentów, znaków towarowych, wzorców, modeli, planów, formuł i technologii produkcyjnych oraz za informacje związane z doświadczeniem zdobytym w dziedzinie przemysłowej, handlowej lub naukowej (know-how). Należności licencyjne obejmują także opłaty za użytkowanie lub prawo użytkowania urządzenia przemysłowego, handlowego lub naukowego. Do grupy tej zalicza się także opłaty leasingowe.
Umowy w sprawie zapobieżenia podwójnemu opodatkowaniu stanowią, iż należności licencyjne wypłacane w Polsce osobie zagranicznej podlegają opodatkowaniu zarówno w państwie źródła, jak i w państwie siedziby osoby zagranicznej (wyjątek wprowadza np. umowa z Austrią, zgodnie z którą należności licencyjne opodatkowane są tylko w państwie siedziby licencjodawcy), przy czym podatek zapłacony w państwie źródła z reguły nie może przekroczyć 10% tych należności (ale np. w umowie z Tunezją 12%). Powyższych zasad nie stosuje się, jeżeli należności licencyjne uzyskiwane są przez zakład podmiotu zagranicznego położony w państwie źródła i są one związane z działalnością tego zakładu. W tym przypadku zastosowanie mają zasady opodatkowania dochodów uzyskiwanych przez zakład zagranicznej osoby prawnej, przewidziane zarówno w umowie o unikaniu podwójnego opodatkowania jak i w ustawie o podatku dochodowym od osób prawnych.
Leave a reply