Odpowiedzialność podatnika za podatki wynikające z zobowiązań podatkowych przewiduje art. 26 OrdPU. W szczególności podatnik odpowiada za zapłatę podatku dochodowego. Charakteru odpowiedzialności nie zmienia okoliczność, że osoby trzecie mogą ponosić solidarnie z podatnikiem odpowiedzialność za jego zaległości podatkowe. Zagadnienie to zostało uregulowane przepisami art. 107-119 OrdPU.
Ustanowienie przez osobę prawną pełnomocnika również nie zwalnia tej osoby prawnej z odpowiedzialności w zakresie wypełniania obowiązków materialno-podatkowych. Innymi słowy, wynikające z przepisów prawa materialnego obowiązki podatkowe podatnika (osoby prawnej), w szczególności w zakresie podatku dochodowego od osób prawnych, obciążają w dalszym ciągu tego podatnika, pomimo udzielenia pełnomocnictwa osobie trzeciej. Stanowisko to podziela NSA.
W wyroku z 10.11.1992 r. (V SA 494/92, ONSA1993/4) Sąd orzekł, że: „ustanowienie przez stronę pełnomocnika nie oznacza, że wynikające dla niej z przepisów prawa materialnego obowiązki obciążają pełnomocnika”.
Podobnie w wyroku z 20.12.1995 r. (SA-Ł 3352/94, M. Arnold, A. Bącal, Podatek dochodowy od osób prawnych w orzecznictwie sądowym, ISP, Warszawa 1998) NSA orzekł, że: „okoliczność, że w wyniku działań lub zaniechań innej osoby udzielającej pomocy prawnej, rachunkowej, itp. doszło do nieprawidłowości w rachunkowości podatkowej podatnika i zakłóceń w jego prawidłowym rozliczaniu się z podatków nie znosi odpowiedzialności podatkowej podatnika i nie powoduje przejęcia jej przez inny podmiot: biuro rachunkowe, doradcę podatkowego, radcę prawnego, itp. Podatnik obowiązany jest ponieść konsekwencje całokształtu swej działalności gospodarczej – również i w sferze podatkowej”.
Jednakże podatnik może wystąpić wobec pełnomocnika udzielającego mu pomocy prawnej lub wykonującego czynności z zakresu doradztwa podatkowego z roszczeniem o naprawienie wyrządzonej szkody.
Leave a reply