Przychodu nie stanowią pobrane zaliczki 33 i zarachowane należności na poczet dostaw towarów i usług, które zostaną zrealizowane w następnych okresach sprawozdawczych. Jak wypowiedział sięNSA (wyrok z 30.1.1998 r., I SA/Gd 918/96, LEX 33698):
„W świetle art. 12 ust. 1 w związku z ust. 4 pkt 1 ustawy z 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych za przychód w 1994 r. mogła być uznana tylko ta część kwoty wpłaconej tytułem czynszu za lata z góry, która dotyczyła należności za usługi, które miały być wykonane w roku podatkowym 1994, bowiem do przychodu nie zalicza się wpłat na poczet usług, które zostaną wykonane w następnych okresach sprawozdawczych”.
Przysporzenia majątkowe, kwalifikowane jako przychody, muszą mieć bowiem charakter definitywny. Zaliczki i przedpłaty mogą być podatnikowi zwrócone przed upływem terminu wykonania dostawy towarów i usług, na poczet których zostały wpłacone. Kwoty tych zaliczek i należności będą stanowiły przychód dopiero w momencie wykonania dostawy. Podobne stanowisko zajęło MF w piśmie z 21.8.1996 r. (PO 4/MS-722-1145/95, Biul.Skarb. 1997/1):
„ Jakkolwiek przedpłaty (zaliczki) na poczet dostaw towarów i usług, które nastąpią w następnych okresach sprawozdawczych w momencie ich wpłaty (otrzymania) nie uznaje sięza przychody (art. 12ust. 4 pkt 1 PDOPrU), to jednak są te przedpłaty elementem ostatecznego rozliczenia uzyskanych przychodów
Podatnik ewidencjonujący pobrane wpłaty lub należności na poczet przyszłych dostaw powinien pamiętać o tym, żeby wyraźnie przyporządkować kwoty tych wpłat lub należności do konkretnych umów. W przypadku, gdy podatnik sumarycznie zaksięgowałby, jako zaliczki lub przedpłaty, kwotę wszystkich otrzymanych wpłat i należności organ podatkowy lub organ kontroli skarbowej miałby podstawę do zakwestionowania takiego sposobu zaksięgowania i mógłby je zaliczyć do przychodów należnych.
Leave a reply