Wydatki te, mimo że bezpośrednio w związku z ich poniesieniem podatnik nie może oczekiwać zwiększenia swoich przychodów, mogą być uznane za poniesione w celu osiągania przychodów (służące zabezpieczeniu źródeł przychodów). Warunkiem jest jednak wykazanie przez podatnika, że mimo nieuzyskania przychodu w następstwie poniesienia tych wydatków, były one – obiektywnie rzecz ujmując – racjonalne co do zasady i co do wielkości
W wyroku z 13.5.1998 r. (SA/Sz 1354/97, LEX 35944) NSA stwierdził, że: „Koszty ponoszone przez podatnika należy oceniać pod kątem ich celowości, a więc dążenia do uzyskania przychodów, a nie niezbędności i rezultatu, jakie przyniosły w postaci konkretnych przychodów. O tym co jest celowe, potrzebne w prowadzonej działalności decyduje podmiot prowadzący tę działalność, a nie organ podatkowy”.
Ten sam ośrodek zamiejscowy NSA wypowiedział się jeszcze bardziej liberalnie w kwestii niezbędności występowania omawianego tutaj związku przyczynowo-skutkowego. W wyroku z 5.2.1997 r. (SA/Sz 1808/96, LEX 28530) sąd orzekł, że:
„Koszt uzyskania przychodów mogą stanowić tylko takie wydatki, które obiektywnie mogą przyczynić się do osiągnięcia przychodów. Skoro zatem wydatek został poniesiony na badanie rynku zagranicznego, nastąpiło zawarcie kontraktów na wykonanie usługi właśnie z tymi krajami, w których dokonano badania rynku, oraz eksport usług podatniczki wzrósł bardzo znacznie, to już te elementy stwarzają wysokie prawdopodobieństwo istnienia związku przyczynowego pomiędzy poniesionym wydatkiem a uzyskanym przychodem” (por. wyrok NSAz 31.3.2000 r., SA/Gd 403/99, LEX 41543).
Leave a reply