Stwierdzenie, że określone wydatki poniesione (zarachowane) przez podatnika spełniają wszystkie wskazane przez ustawodawcę warunki podatkowego uznania ich za koszt uzyskania przychodów stanowi niezbędną przesłankę odliczenia ich przez podatnika od osiągniętego przychodu.
Równie ważne dla poprawności dokonania odliczenia jest ustalenie przez podatnika, w którym okresie rozliczeniowym może on dokonać potrącenia kosztów podatkowych. Co do zasady, podatnik może odliczyć od przychodów koszty ich uzyskania w roku podatkowym, którego te koszty dotyczą, tj. w roku podatkowym, w którym w efekcie poniesienia tych kosztów uzyskał przychód do opodatkowania. Ponadto przesłanką zaliczenia wydatków do kosztów podatkowych danego roku podatkowego jest faktyczne poniesienie tych wydatków przez podatnika (z wyjątkiem przypadków opisanych w dalszej
Szerzej problematyka różnic kursowych w przypadku zaciągania kredytów omówiona została w „Kredyt w działalności gospodarczej a rozliczanie różnic kursowych”. Przegląd Podatku Dochodowego 2003/16. części komentarza do niniejszego przepisu). Zdecydowana większość wyroków NSA oraz urzędowych interpretacji przepisów podatkowych dokonanych przez przedstawicieli MF w omawianej sprawie trzyma się ściśle wykładni językowej komentowanego przepisu (art. 15 ust. 4). W wyroku z 11.2.1999 r. (SA/Sz 670/98, LEX 36159) NSA stwierdził:
„Aby było możliwe odliczenie kosztów w pierwszej kolejności musi wystąpić przychód, dla uzyskania którego koszty zostały poniesione. Praktyczne przełożenie przepisu art. 15 ust. 4 ustawy z 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych jest takie, że tylko w roku podatkowym, w którym podatnik uzyskał przychód jest możliwe odliczenie od tego przychodu kosztów jego uzyskania, przy czym są to koszty:
– poniesione w roku podatkowym, w którym uzyskał przychód,
– poniesione w latach poprzednich, gdy przychodu jeszcze nie miał i nie mógł dokonać odliczenia” (por. wyrok NSAz 8.5.2001 r., I SA/Łd 80/00, Rachunkowość Poradnik praktyczny 2002/3/49).
Leave a reply