Przykładowo, jeśli podatnik, który zamierza uruchomić w nowym zakładzie produkcję materiałów budowlanych poniósł w trakcie roku podatkowego wydatki na przeszkolenie kadry inżynierskiej, która ma nadzorować działalność produkcyjną, to będzie mógł zaliczyć poniesione z tego tytułu wydatki do kosztów danego roku podatkowego jedynie wówczas, gdy jeszcze w tym roku faktycznie rozpocznie swoją działalność podstawową (produkcję materiałów budowlanych). Jeśli natomiast uruchomienie produkcji nastąpi dopiero w następnym roku podatkowym, podatnik będzie mógł zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów wydatki poniesione na szkolenie kadry inżynierskiej zakładu dopiero w roku uruchomienia produkcji. Dopiero wówczas bowiem podatnik uzyska przychody, w związku z którymi poniósł wydatki na szkolenie pracowników zatrudnionych bezpośrednio przy produkcji. Powyższe wynika z faktu, że w komentowanym przepisie ustanowiono regułę, zgodnie z którą podatnik może potrącić koszty uzyskania przychodów poniesione w latach podatkowych poprzedzających dany rok podatkowy, jeśli dotyczą one przychodów danego roku podatkowego.
„Wydatki poniesione na przedpłatę prenumeraty czasopism na następny rok nie mogą stanowić kosztów uzyskania przychodów roku podatkowego, w którym spełnienie tego świadczenia nie nastąpiło, jak również nie doszło do sprzedaży rzeczy (art. 7 ust. 1 i ust. 2 ustawy z 15.2.1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (…).
(…) Trafnie organ odwoławczy powołał się na treść art. 7 ust. 1 i 2 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, z którego można wyprowadzić wniosek, że przychody i koszty powodujące powstanie dochodu powinny wystąpić w tym samym roku podatkowym. Ustawodawca dąży do utrzymania tej zasady również w przepi- sach dotyczących kosztów (art. 15 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych) uzyskania przychodów, ustanawiając tym samym regułę w tej kwestii. Jeżeli jednak powstają takie sytuacje, iż wydatki pod koniec jednego roku podatkowego dotyczą przychodu roku następnego, to tylko w tym roku mogą być odjęte od związanego z nimi przychodu. W badanym przypadku nie było jeszcze w 1995 r. tego przychodu, od którego można byłoby odjąć owe koszty. Przychód ten miał wystąpić dopiero w przyszłym roku. Nie ma też sprzeczności pomiędzy przepisami ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych a przepisami o rachunkowości co do tego, że koszty należy rozliczać wtedy, kiedy nastąpi wywołujący je fakt. Należy też zwrócić uwagę na to, że przedpłata nie oznacza pewności, iż sprzedawca czasopism wywiąże się ze zobowiązania. Jest to przecież zdarzenie przyszłe i z różnych przyczyn niepewne. Przyjęcie zadatku w postaci przedpłaty powoduje określone skutki prawne, lecz jest też pewne, że do faktycznej sprzedaży dochodzi z momentem wydania rzeczy. Uzyskanie przez stronę zamówionych czasopism stwarza też dopiero możliwość skorzystania z ich treści w stopniu być może zdolnym do spowodowania większego przychodu, niżby to nastąpiło bez ich udziału”, (wyrok NSA z 4.2.1999 r„ I SA/Wr 226/98, Biul.Inf. Dodatek nr 20 z 20.9.2003 r„ Koszty uzyskania przychodów).
„Podatnik, który nabył towar w celach handlowych, może potrącać koszty jego nabycia tylko w tych latach podatkowych, w których uzyskiwał przychody ze sprzedaży kolejnych partii tego towaru (art. 15 ust. 1 i 4 ustawy z 15.2.1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych …)”. – wyrok NSA z 5.4.2002 r., 111 RN 22/01, S.Podat. 2003/4.
Leave a reply