Za dowody świadczące o poniesionych przez podatnika kosztach mogą być uznane dokumenty potwierdzające dokonanie konkretnych transakcji nawet wówczas, gdy są wadliwe i nie spełniają wszystkich wymagań określonych w RachU.
„Wystawienie wadliwego dowodu księgowego nie niweczy samego faktu poniesienia wydatku, jeżeli służył on osiągnięciu przychodów, a podatnik wykazuje innymi dowodami zaistnienie zdarzenia gospodarczego uzasadniającego ten wydatek”, (wyrok NSA z 17.4.1998 r., SA/Rz 130/97, LEX 32943).
Ograniczona wadliwość dowodu księgowego może dotyczyć jedynie „(…) niewielkich uchybień formalnych, np. braku niektórych elementów, które mogą być uzupełnione (…)”, a fakt dokonania danej transakcji jest bezsporny i może być np. potwierdzony u kontrahenta (wyrok NSA z 27.1.1998 r., SA/Łd 1056/97, ON SA 1998/4/138).
Przepisy prawa rachunkowego określają jedynie sposób prowadzenia ksiąg rachunkowych, a PDOPrU w żadnym miejscu nie stanowi, że dochód podatkowy ustalany jest w taki sposób, iż bierze się pod uwagę tylko te zapisy w księgach, które zostały dokonane na podstawie prawidłowo sporządzonych dokumentów pierwotnych. W wyroku z 20.5.1998 r.
(I SA/Kr 1100/96, LEX nr 33413), NSA stwierdza, że: „Poniesienie kosztu uzyskania przychodów może być udowodnione każdym dowodem odpowiadającym warunkom art. 75 KPA, a nie tylko takim, który odpowiada wymogom przepisów o rachunkowości”.
Natomiast w wyroku z 13.3.2001 r. (III SA 68/00, PP2001/10/63) sąd zauważa m.in., że: „Nie można podzielić stanowiska organów, że podatnik, który wprawdzie poniósł faktycznie koszty, lecz nie posiada dowodów potwierdzających ich poniesienie, nie będzie miał prawa zaliczyć tych wydatków do kosztów uzyskania przychodów. Należy przy tym zwrócić uwagę, że przepisy ustawy w zakresie kosztów uzyskania przychodów nie określają zasad, w myśl których powinno być udokumentowane poniesienie kosztów”.
Niestety w zaprezentowanej kwestii brak jest jednolitej linii orzecznictwa, czego przykładem może być wyrok NSA z 21.5.1999 r. (I SA/Lu 256/98, LEX 37837), w którym sąd stwierdził m.in.:
„O możliwości zaliczenia wydatków do kosztów uzyskania przychodów decyduje nie tylko to, że podatnik faktycznie je poniósł, ale także to, czy zostały one właściwie udokumentowane”.
Leave a reply