Podatnik może zażądać otrzymania należności tylko wówczas, gdy będą miały miejsce określone zdarzenia. Zarówno w praktyce, jak i w doktrynie przyjmuje się, że takie zdarzenia stanowią wydanie towaru z magazynu lub wykonanie usługi. W przypadku, gdy wydanie towaru lub wykonanie usługi jest poprzedzone wystawieniem faktury, data jej wystawienia stanowi zarazem datę uzyskania przychodu należnego.
Od 2003 r. PDOPrU precyzyjnie określa moment powstania przychodów podatkowych związanych z działalnością gospodarczą. Zgodnie z zasadą ogólną, określoną w art. 12 ust. 3a ustawy, przychód powstaje w dniu wystawienia faktury, ale nie później niż ostatniego dnia miesiąca, w którym nastąpiło:
– wydanie rzeczy,
– zbycie praw majątkowych,
– wykonanie usługi, w tym także częściowe wykonanie usługi, o ile stanowi to wynikający z umowy lub z odrębnych przepisów tytuł do zapłaty, lub
– otrzymanie zapłaty za wykonanie świadczenia – w pozostałych przypadkach.
Należy pamiętać, że nie są przychodami pobrane wpłaty lub zarachowane należności na poczet dostaw towarów i usług, które zostaną wykonane w następnym okresie sprawozdawczym (art. 12 ust. 4 pkt 1 PDOPrU).
Przychodami z najmu, dzierżawy, leasingu i innych umów o podobnym charakterze są przychody należne w dniu, w którym staj ą się wymagalne na podstawie umowy. Natomiast w przypadku rozliczeń z tytułu dostaw energii elektrycznej, cieplnej lub gazu przewodowego oraz świadczenia usług telekomunikacyjnych i radiotelekomunikacyjnych, z wyjątkiem opłacanych za pomocą żetonów lub monet, a także w przypadku rozliczeń z tytułu usług rozprowadzania wody, gospodarki ściekami, wywozu i unieszkodliwiania odpadów – za datę powstania przychodu należnego uważa się wynikający z faktury termin płatności, a gdy termin nie jest określony – ostatni dzień miesiąca, w którym wystawiono fakturę.
Leave a reply