Artykuł 8 ust. 6 PDOPrU przewiduje modyfikację długości roku podatkowego wynikającą z obowiązku zamknięcia ksiąg rachunkowych (sporządzenia bilansu) przed upływem przyjętego przez podatnika roku podatkowego, określonego w odrębnych przepisach. Za rok podatkowy uważa się wówczas okres od pierwszego dnia miesiąca następującego po zakończeniu poprzedniego roku podatkowego do dnia zamknięcia ksiąg rachunkowych. Przepisy art. 12 ust. 2 RachU określają moment zamknięcia ksiąg rachunkowych przed upływem przyjętego przez podatnika roku podatkowego na dzień:
– zakończenia działalności, w tym sprzedaży i zakończenia likwidacji lub postępowania upadłościowego,
– poprzedzający zmianę formy prawnej (z wyłączeniem połączenia jednostek metodą łączenia udziałów, w wyniku którego nie powstała nowa jednostka),
– poprzedzający dzień postawienia w stan likwidacji lub upadłości,
– przejęcia jednostki przez inną jednostkę – w jednostce przejmowanej,
– poprzedzający dzień podziału lub połączenia jednostek, jeżeli w wyniku połączenia powstaje nowa jednostka.
– na inny dzień bilansowy określony odrębnymi przepisami,
Przepisy RachU obowiązujące do 31.12.2001 r. nie regulowały jednoznacznie obowiązku zamknięcia ksiąg rachunkowych w sytuacji połączenia (fuzji) spółek przez przejęcie (per incorporationem) oraz spółek jednoczących się przez zawiązanie nowej spółki (per mionem). W literaturze zdania na temat obowiązku zamykania ksiąg rachunkowych były podzielone. Według D. Szubielskiej i M. Kozaczuka „Fuzje spółek – zagadnienia podatkowe i bilansowe” (patrz: PP 1998/2) zarówno przy fuzji przez inkorporację, jak i przez zawiązanie nowej spółki, obowiązek zamknięcia ksiąg rachunkowych wynika z faktu zakończenia działalności spółki przejmowanej (łączących się spółek). Spółka przejmowana (łącząca się) powinna zamknąć swoje księgi rachunkowe i sporządzić swoje sprawozdanie finansowe na dzień poprzedzający jej wykreślenie z rejestru. W wyniku fuzji rok podatkowy spółki przejmowanej (spółek łączących się) kończy się w dniu zamknięcia jej ksiąg rachunkowych. Fuzja rodzi więc obowiązek rozliczenia się z urzędem skarbowym z dochodu uzyskanego do momentu połączenia. Zdanie takie podzielało MF stwierdzając, że:
„przy połączeniu spółek per unionem z momentem połącznia następuje koniec roku podatkowego dla wszystkich łączących sią spółek, natomiast przy połączeniu przez incorporationem (przejęciu) rok podatkowy kończy się jedynie dla spółki przejmowanej. Okoliczność wystąpienia końca roku podatkowego w art. 27 ust. 1 ustawy podatkowej wiąże się z kolei z obowiązkiem złożenia zeznania podatkowego1 .
Leave a reply