Przychodem są wszelkie przysporzenia majątkowe o charakterze 1 trwałym, których rzeczywiste otrzymanie, a w niektórych przypadkach jedynie sam fakt, że są należne, powoduje obowiązek zapłaty podatku dochodowego. Przepisy komentowanej ustawy nie zawierajądefinicji przychodu.
W art. 12 ust. 1 pkt 1-9 PDOPrU ustawodawca podaje jedynie przykładowo kategorie pożytków, których otrzymanie powoduje powstanie obowiązku podatkowego u podatnika. Określone przysporzenie majątkowe uznaje się za przychód do opodatkowania w dacie jego uzyskania albo w dacie kiedy to przysporzenie stało się należne. W przypadku przysporzeń związanych z prowadzeniem działalności gospodarczej i działów specjalnych produkcji rolnej, co do zasady, ustawodawca uznaje je za przychód podatkowy już w momencie, gdy przysporzenia te stają się należne. Kwestie związane z zaliczeniem określonych przysporzeń majątkowych osób prawnych do przychodów w znaczeniu podatkowym są uregulowane wyłącznie w przepisach komentowanej ustawy. Przepisy innych ustaw w żadnym razie nie mogą przesądzać o takiej kwalifikacji dla celów podatkowych. Stanowisko takie podziela MF. Przykładowo można tutaj przywołać pismo urzędowe resortu finansów z 25.3.1998 r. (PO 4/AS-802-1607/149/98, Biul.Skarb. 1998/2/10).
W piśmie tym stwierdzono, że stosownie do przepisów RachU, kwoty z tytułu opłat abonamentowych uzyskane przez spółki publicznej radiofonii i telewizji można traktować jako przychody przyszłych okresów albo wpływy ze sprzedaży itp. Jednakże – zdaniem przedstawiciela MF – przepisy RachU (jak również innych niepodatkowych przepisów prawnych) nie stanowią podstawy do podatkowego uznania tych kwot jako zaliczek na poczet świadczeń, które zostaną wykonane w przyszłych okresach sprawozdawczych, czy też wpływów ze sprzedaży itp. Należy natomiast uznać, że – zgodnie z brzmieniem art. 12 ust. 1 pkt 1 PDOPrU – kwoty z tytułu opłat abonamentowych przekazywane spółkom publicznej radiofonii i telewizji stanowią przychód tych spółek w dacie ich otrzymania.
Leave a reply