Nie ma zatem podstawy do zastosowania, w przypadku zwrotu dopłat otrzymanych w walucie obcej, postanowień zawartych w zdaniu 3 art. 15 ust. I ustawy. Podwyższenia lub obniżenia kosztów o różnicę wynikającą z różnych kursów walut występujących między dniem zarachowania a dniem zapłaty dokonuje się wyłącznie w przypadkach, gdy poniesione koszty są kosztami uzyskania przychodów.
Biorąc pod uwagę fakt, że dopłaty wykorzystywane są na cele spółki, różnice kursowe związane ze zwrotem wniesionych przez wspólników dopłat w walutach obcych są, na zasadzie art. 15 ust. 1 zdanie pierwsze powołanej ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych – kosztem uzyskania przychodów ’’.
Dla celów podatku dochodowego uzyskanie pożyczki (kredytu) w walutach obcych nie jest przychodem, a jej spłata nie jest kosztem uzyskania przychodów, kosztami sąjednak faktycznie zapłacone odsetki od tych kredytów, w tym także ujemne różnice kursowe związane ze spłatami rat kapitałowych ” (pismo MF z 14.1. 1994 r., PO 4/N-722-24/94, Biul. Skarb. 1995/2/9).
„Przepis art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 1993 r. Nr 106, poz. 482 zezm.) stanowiący, że jeżeli koszty wyrażone są w walutach obcych, a między dniem ich zarachowania i dniem zapłaty występują różne kursy walut, koszty te odpowiednio podwyższa się lub obniża o różnice wynikające z zastosowania kursu sprzedaży walut z dnia zapłaty ustalonego przez bank dewizowy, z którego usług korzystał ponoszący koszt oraz z zastosowania kursu średniego ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski z dnia zarachowania kosztów – nie ma zastosowania do odsetek skapitalizowanych od kredytów i pożyczek w walutach obcych.
Leave a reply