Art. 11 a art. 14 PDOPrU

Kontrola ceny może być dokonana również na podstawie art. 14 ust. 3 PDOPrU. Zgodnie z tym artykułem, organ podatkowy może określić wartość rzeczy i praw będących przedmiotem odpłatnego zbycia, jeżeli odbiega ona – bez wskazania przyczyn – od wartości rynkowej. Zastosowanie tego przepisu nie jest ograniczone do transakcji pomiędzy określonymi podmiotami, grupami podmiotów, lecz dotyczy wszystkich transakcji, w tym również transakcji pomiędzy podmiotami powiązanymi. Zgodnie z art. 14 ust. 2 wartość rynkowa rzeczy lub praw majątkowych jest określana na podstawie cen rynkowych stosowanych w obrocie rzeczami lub prawami tego samego rodzaju i gatunku, z uwzględnieniem ich stanu i stopnia zużycia oraz czasu i miej sca odpłatnego zbycia.

Art. 11 a niedostateczna kapitalizacja. Zarówno art. 11 jak i art. 16 ust. 1 pkt 60 i 61 wprowadzone zostały do PDOPrU w celu ograniczenia przerzucania dochodów, jednakże każdy z nich działa na innych zasadach. Podobieństwo ww. przepisów polega jedynie na tym, że mają one zastosowanie dopiero wtedy, kiedy dochodzi do transakcji pomiędzy podmiotami powiązanymi (z odmienną sytuacją mamy do czynienia w przypadku art. 14 PDOPrU). W przeciwieństwie do art. 11, który dotyczy wszystkich rodzajów transakcji zawieranych przez podatnika, przepisy art. 16 ust. 1 pkt 60 i 61 w zasadzie dotycząjedynie pożyczek (w tym również lokat, depozytów nieprawidłowych, emisji papierów dłużnych – art. 16 ust. 7b) i kredytów udzielanych podatnikowi (polskiemu) przez podmioty zagraniczne – art. 16 ust. 7a. W przypadku art. 11 niezbędne jest ustalenie lub narzucenie warunków transakcji odbiegających od warunków rynkowych, które ustaliłyby między sobą niezależne podmioty. W przypadku stosowania przepisów o cienkiej kapitalizacji nie jest istotne, czy strony ustaliły rynkowączy nie- rynkową stopę odsetek. Wystarczające jest tylko stwierdzenie, że zadłużenie wobec określonych podmiotów przekroczyło trzykrotność kapitału zakładowego pożyczkobiorcy (kredytobiorcy), aby odsetki od części, w jakiej pożyczka (kredyt) przekracza wartość zadłużenia określaną na dzień zapłaty odsetek, nie stanowiły kosztów uzyskania przychodów.