Stosownie do art. 15 ust. 4 ustawy z 15.2.1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (….) koszty uzyskania przychodu sąpotrącalne w tym roku, którego dotyczą. Zasada ta w odniesieniu do wydatków, których charakter przesądza o tym, że nie mogą być ściśle związane z konkretnym przychodem, powinna być rozumiana w ten sposób, że wydatki takie potrącalne są w tym roku, którego dotyczą, zatem w roku ich poniesienia, skoro żadne zdarzenie gospodarcze nie stanowi przesłanki do potrącenia ich w innych okresach”, (wyrok NSAz 18.7.1997 r., I SA/Wr 1928/96, Biul.Inf. Dodatek nr 20 z 20.9.2003 r., Koszty uzyskania przychodów).
Odstępstwem od opisanej powyżej reguły, stanowiącej, że podatnik 14 może odliczyć od przychodów jedynie wydatki faktycznie przez siebie poniesione, jest zawarte w komentowanym przepisie stwierdzenie, iż potrącalne są również określone co do rodzaju i kwoty koszty uzyskania, które zostały zarachowane, chociaż ich jeszcze nie poniesiono, jeżeli odnoszą się do przychodów danego roku podatkowego. Oznacza to, że ilekroć przepisy z zakresu rachunkowości umożliwiają zarachowanie, tj. przyporządkowanie określonych co do rodzaju i kwoty kosztów do danego konta księgowego, to podatnik jest zarazem uprawniony do ich uwzględnienia jako kosztów w rozliczeniu roku podatkowego, w którym miało miejsce to zarachowanie. Takie rozliczenie podatkowe zarachowanych kosztów może mieć miejsce jedynie wówczas, gdy te koszty dotyczą przychodów danego roku podatkowego. Przykładowo, jeśli podatnik otrzymał w roku podatkowym fakturę z odroczonym terminem płatności za dostarczoną mu część składową użytkowanego przez niego urządzenia produkcyjnego i w związku z tym dokonał odpowiedniego zarachowania kosztów zakupu tej części, to jest on uprawniony do podatkowego uwzględnienia wykazanych kosztów w roku podatkowym ich zarachowania pomimo faktu, że rzeczywista płatność z tego tytułu będzie miała miejsce dopiero w następnym roku podatkowym.
Leave a reply