Rozporządzenie zawiera negatywną definicję podmiotów niezależnych. Podmiotami niezależnymi są podmioty, między którymi nie występują związki określone w ustawach o podatku dochodowym od osób prawnych i od osób fizycznych.
Wartość rynkowa – w rozumieniu rozporządzenia – to wartość określona na podstawie ceny ustalonej w oparciu o metody porównywalnej ceny niekontrolowanej, ceny odprzedaży, rozsądnej marży oraz metod zysku transakcyjnego (obejmujących metodę podziału zysków oraz metodę marży transakcyjnej netto). W takim tylko bowiem zakresie Minister Finansów otrzymał upoważnienie do określenia sposobu i trybu określania dochodów w drodze oszacowania. Pojawia się więc pierwsza wątpliwość, czy Minister Finansów mógł w wydanym rozporządzeniu określić szczególne zasady dotyczące ustalania wartości rynkowej dóbr niematerialnych i usług, skoro art. 11 ust. 2 i 3 wymienia tylko cztery rodzaje metod szacowania dochodów. Problem ten ma aspekt formalnoprawny i praktyczny. Co do pierwszego z nich, należy stwierdzić, że Minister Finansów ma prawo do wydania rozporządzenia na podstawie szczególnego upoważnienia zawartego w ustawie i w celu jej wykonania. Artykuł 92 ust. 1 zd. 2 Konstytucji RP wymaga, aby upoważnienie do wydania rozporządzenia zawierało nie tylko określenie organu właściwego do wydania rozporządzenia, ale również zakres spraw przekazanych do uregulowania oraz wytyczne dotyczące treści aktu. Można więc postawić pytanie, czy Minister Finansów miał prawo do określenia szczególnych zasad ustalania wartości rynkowej dóbr niematerialnych i usług, skoro określenie wartości rynkowej przez organy podatkowe może nastąpić tylko przy zastosowaniu ww. czterech rodzajów metod.
Leave a reply