Amortyzacja przedmiotu leasingu

Jeżeli amortyzacji przedmiotu leasingu dokonuje korzystający i spełnione są pozostałe warunki określone w art. 17f (leasing „finansowy”), a po upływie podstawowego okresu leasingu finansujący przenosi na osobę trzecią własność przedmiotu umowy oraz wypłaca korzystającemu z tytułu spłaty jego wartości uzgodnioną kwotę, wówczas, zgodnie z art. 17h, koszt uzyskania przychodów u finansującego stanowić będzie różnica pomiędzy wartością początkową przedmiotu umowy a spłatą wartości początkowej (oczywiście, kosztem uzyskania przychodu u finansującego będzie również ww. kwota wypłacona korzystającemu). Zgodnie z art. 17a pkt 7, spłatą wartości początkowej jest faktycznie otrzymana przez finansującego w podstawowym okresie umowy leasingu, w ramach ustalonych w umowie leasingu opłat, równowartość wartości początkowej przedmiotu umowy. Innymi słowy, spłata wartości początkowej odnosi się do tzw. części „kapitałowej” opłat leasingowych.

Zatem koszt uzyskania przychodu u finansującego ustala się jako różnicę pomiędzy wartością początkową przedmiotu umowy, czyli wydatkami finansującego na nabycie lub wytworzenie przedmiotu umowy a sumą faktycznie zapłaconych przez korzystającego (a otrzymanych przez finansującego) opłat leasingowych, w części przypadającej na spłatę wartości początkowej przedmiotu umowy.

Przykładowo, jeżeli do momentu dokonania sprzedaży przedmiotu leasingu osobie trzeciej, korzystający nie dokona zapłaty ostatniej opłaty (raty) leasingowej na rzecz finansującego, przychodowi powstałemu u finansującego z tytułu sprzedaży towarzyszyć będzie wyższy koszt uzyskania przychodu niźli w przypadku, gdyby spłata wartości początkowej została dokonana przez korzystającego w całości, tj. gdyby była zapłacona ta ostatnia opłata leasingowa. Zatem, jeżeli korzystający ureguluje w późniejszym terminie tę zaległą opłatę leasingową, dokonując tym samym zwrotu (spłaty) wierzytelności jaką miał finansujący wobec niego z tytułu przedmiotowej opłaty leasingowej, wówczas wartość tej wierzytelności, ale jedynie w części stanowiącej spłatę wartości początkowej przedmiotu umowy, stanowić będzie przychód podlegający opodatkowaniu u finansującego. A wynika to z tego, iż część ta była uprzednio (tj. przy określaniu kosztów uzyskania przychodów z tytułu sprzedaży przedmiotu umowy osobie trzeciej) zaliczona do kosztów uzyskania przychodów.